به آتش می ماند این گل
گلی آتش فام
نه از برای سوختن
و یا سوزاندن
که از برای رسیدن به قله های به زیستن.
شعله بر هوا می ساید
به امید گرایشی،
گرایشی به پرواز.
راه هایی می جوید
نه از برای به آتش کشیدن
که از برای ساختن.
اما،
بدا به احوالتان
اگر او را ناتوان از سوزاندن
تصور کنید!
او خود خواسته، توانایی سوزاندنش را
با دستان خویش مهار می کند.
و باور کنید که هرگز نمی خواهد که بسوزاند.
او کیست؟
او جز توده چه کس می تواند باشد؟
که جز برای سوختن نمی سوزاند.
به آتش می ماند این گل،
گلی گرما ده و گرما گیر
که می بخشد و می پذیرد
اما نه می سوزد و نه می سوزاند
که هم می سازد و هم می سازاند.
به آتش می ماند این گل
بدا به احوالتان
اگر او را ناتوان از سوزاندن تصور کنید!
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
