زیبائی در رنگارنگی ست

صور اسرافیل های زمانه، دختران و پسران نوجوان و جوان، خواب و بیداری مان را بهم زده اند، که جماعت تا دیرتر نشده رنگارنگی و تنوع و تفاوت و نا همگونی را باور کنید و متحد شوید، جماعت، خودمحوری و خودخواهی ریشه های عشق و شکیبایی را می خشکاند، و تلاش برای همانند و همنواسازی اندیشگی و عقیده و یکسان سازی انسان ها اهانت به شخصیت و ذهنیت یگانه انسان هاست. بر سرمان به حق فریاد می کشند که مگر تجربه نکردید تلاش برای یکسان سازی اندیشگی و عقیده انسان ها یعنی آباد سازی گورستان ها، کاری که حکومت اسلامی کرد و:

" گورستانی چندان بی مرز
شیار کردند
که بازماندگان را هنوز
از چشم خونابه روان است " (شاملو)

و این درس بزرگ جنبش جوان زن، زندگی، آزادی است که طی شش هفتۀ گذشته به جامعه سیاسی، فرهنگی و روشنفکری داده است.

در این که اپوزیسیون خارج از کشور نقش ارزشمندی در رابطه با حمایت و پشتیبانی از مبارزات آزادیخواهان و عدالت جویان در داخل کشور ایفا کرده است، نقشی که به ویژه در این روزهای بیم و امید بسیاراثربخش و امید آفرین می نماید، تردیدی نیست. اما این تمامیِ ظرفیت و توان این اپوزیسیون نبود و نیست. تنگ نظری، جزم اندیشی، خودخواهی، خودمحوری، خود حق پنداری، خود رهبربینی و فرقه گرائی، بخش بزرگی از ظرفیت و انرژی مثبت اپوزیسیون خارج از کشور را هدر داده اند. این تجربۀ تلخ بیش از 4 دهه است با ماست، برای نمونه، هر حرکت و تظاهراتی می‌خواست پا فراتر از دایرۀ حزب و دار و دسته بر پا شود بی توجه به تلاش ارزشمند و تاثیرگذار این اپوزیسیون، مسائلی عَلم می شد که زیان آور بود و تلاش های ارزشمند اپوزیسیون را خدشه دار می کرد و آب به آسیاب رژیم می ریخت. اپوزیسیون حکومت اسلامی در خارج از کشور راه دشواری را طی کرده تا به اینجا رسیده است، از درگیری های خونین درون و بین گروهی تا همراه و همگام شدن در کنار یکدیگر و شانه به شانه در کف خیابان های جهان خروش زن، زندگی و آزادی شدن.

تظاهرات غرورانگیز ایرانیان خارج از کشور، طی چند هفته گذشته نشان داده‌است بالاخره پیشتازان جوان این جنبش در داخل کشور سهم خویش در رابطه با اپوزیسیون سیاسی حکومت اسلامی ادا کرده‌اند، یادمان داده‌اند، البته تا حدودی هم مجبورمان کرده‌اند، که بپذیریم از خودمحوری و خودخواهی و فرقه گرایی فاصله بگیریم. مجبورمان کرده‌اند بپذیریم در یک کار جمعی و همگرایانه پای حزب و سازمان و پرچم بازی و "‌منیت"‌های فردی و گروهی را به میان نکشیم.

پیام از داخل، از صور اسرافیل های زمانه، از حنجره های خونین عزیزانمان است، پیامی روشن: " ما را در کف خیابان ها، میدان ها، دانشگاه ها، مدرسه ها و کارخانه ها به گناه آزاداندیشی و آزادیخواهی تحقیرمان می کنند، به گلوله می‌بندند و جان مان را می گیرند. به ما تجاوز می کنند و ....ما را می بینید و صدای ما را می شنوید، پس بیش از این صدای ما باشید، و یاری مان دهید.

با حفظ تفاوت ها و تنوع ها، با باور به ایرانی آزاد، آباد و مرفه هر پرچمی دوست دارید برافرازید اما به پرچم برافراشته در میدان نبرد وفادار بمانید، به پرچم آزادگان و آزادگی، به گیسوانِ مواج و رقصان دختران مان و چشمان سرشار از امیدِ پسرانِ سرزمین مان.