در پی قتل مهسا ژینا امینی جوان در ۱۶ سپتامبر به دست گشت ارشاد، سراسر ایران لبریز از خشم می شود. با اعلام خبر مرگ وی، در منطقه کردستان محل زندگی او و هم چنین در تهران و در بسیاری از دانشگاه های کشور، شاهد جنبش‌های اعتراضی هستیم.
در فردای روز قتل مهسا، سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی واحد تهران و حومه در بیانیه ای اعلام می کند :
«سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه این جنایت آشکار و بیشرمانه را قویاً محکوم می کند و خواهان پیگرد، محاکمه علنی و مجازات کلیه مسببین به قتل رسیدن مهسا امینی می باشد.
آزادی ابراز وجود، انتخاب نوع پوشش، و‌حق تحصیل، اشتغال، طلاق و شرکت در فعالیت های اجتماعی حق کامل تمام مردم کشور اعم از زن و مرد و هر گروه اجتماعی دیگر می باشد.
نقض نظامند و خشونت آمیز حقوق زنان موجب گسترش نفرت عمومی از سرکوبگران شده است. باید به تبعیض ساختاری، نهادینه شده و مردسالارانه علیه دختران و زنان در کشور پایان داد .
جنبش کارگری و تشکلات مستقل کارگری مدافع قاطع برابری زن و مرد و مخالف تحمیل هر گونه حجاب اجباری و بی عدالتی و تبعیض علیه زنان و مردم تحت ستم در ایران است.»
دوشنبه ۱۹ سپتامبر در شهر زادگاه مهسا ژینا امینی، احزاب سیاسی کرد (ممنوع شده توسط رژیم) برای یک اعتصاب عمومی فراخوان دادند. از آن زمان تاکنون، جنبش‌های مختلفی در مناطق کردستان رخ داده است که به ویژه خواستار پایان دادن به تبعیضات علیه کردها و ایجاد خودمختاری احتمالی هستند. شعار : «ژین، ژیان، آزادی» (زن، زندگی، آزادی) برگرفته از جنبش زنان آزاد کرد، به طور گسترده در تظاهرات توسط همه سر داده می شود.
در سراسر کشور هر روز هزاران نفر برای اعتراض به خیابان ها می آیند.
زنان و مردان عمدتا گشت ارشاد که زیر نظر وزیر کشور است را محکوم می کنند. گشت ارشاد پلیس ویژه ای است که مسئولیت اش نظارت بر اِعمال حجاب اجباری زنان است. بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل :
«از مارس ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۴، بیش از ۹/۲ میلیون زن ایرانی به خاطر رعایت نکردن قوانین پوشش اسلامی از پلیس اخطار دریافت کردند و ۱۸۰۸۱ زن دیگر برای پیگرد قانونی به مقامات قضایی معرفی شده و مجازات شدند».
این رویدادها ما را به یاد ۸ مارس ۱۹۷۹، روز جهانی زن، می اندازد، روزی که صدها هزار زن (و مرد) علیه اعلام حجاب اجباری، علیه سیر قهقرایی قوانین مدنی و هم چنین برای برابری بین زنان و مردان، دست به تظاهرات زدند.
تظاهرکنندگان با تخریب مجسمه‌ها، با پاره کردن تصاویر شخصیت‌های گذشته یا فعلی رژیم، به نمادهای جمهوری اسلامی که در سال ۱۹۷۹ تأسیس شد، حمله می‌کنند.
شعارهایی مانند: «مرگ بر جمهوری اسلامی»، «مرگ بر دیکتاتور»، «نه شاه و نه ولی فقیه» هر روزه سر داده می شوند.
تا ۲۶ سپتامبر، پلیس حداقل ۷۶ نفر را کشته است. کشته شدن حدیث نجفی با اصابت شش گلوله احساسات زیادی را برانگیخته است.
هزاران نفر بازداشتشده اند، برای مثال تا به امروز بیش از ۷۰۰ نفر تنها در یکی از استان های کردنشین در شمال کشور دستگیر شده اند. بسیاری از دستگیرشدگان پس از محاکمه های ناعادلانه، شکنجه شده و به حبس یا شلاق محکوم می شوند. بسیاری از خانواده های زندانیان برای آزادی بستگان خود در مقابل زندان ها تجمع کرده اند.
در مواجهه با محبوبیت این جنبش، دولت دسترسی به وسایل ارتباطی از طریق اینترنت را مسدود کرده است. در سراسر جهان بر تعداد تظاهرات در حمایت از این اعتراضات افزوده می شود.
ما سرکوب معترضان را به شدت محکوم می‌کنیم و از حکومت ایران می‌خواهیم که فوراً و بدون قید و شرط همه معترضان بازداشت شده و هم چنین مدافعان حقوق بشر، مبارزان سندیکاهای کارگری، فعالان دانشجویی، روزنامه‌نگاران و غیره را آزاد کند.
به ویژه، ما حمایت می کنیم از :
- حق اساسی زنان در صاحب اختیار داشتن بدنشان،
- لغو قانون حجاب اجباری و هم چنین کلیه قوانین مردسالارانه جاری.
پاریس، ۳ اکتبر ۲۰۲۲
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س اف د ت)
کنفدراسیون عمومی کار (س ژ ت)
کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف. اس. او)
اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر)
اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او ان اس آ)
Solidarité avec les manifestant.e.s d'Iran
La colère gronde en Iran suite au meurtre, le 16 septembre, de la jeune Masha Jina AMINI par la Police des mœurs. A l'annonce de son décès des mouvements de protestation ont eu lieu dans la région kurde dont elle était originaire, ainsi qu'a Téhéran et plusieurs universités du pays.
Dès le lendemain du meurtre, le syndicat VAHED des autobus de la région de Téhéran a notamment déclaré :
"Nous condamnons fermement ce crime et exigeons des poursuites, un procès public et la punition de tous les responsables de ce meurtre".
"La liberté d’expression et d'habillement, le droit à l’éducation, à l’emploi, au divorce, ainsi que le droit de participer à des activités sociales doivent faire pleinement partie des droits de tous/toutes les habitant.e.s du pays, ainsi que de tout groupe social".
"La discrimination structurelle, institutionnalisée et patriarcale à l’égard des filles et des femmes dans le pays doit cesser".
"Le mouvement syndical et les organisations indépendantes de salarié.e.s sont de fervents défenseurs de l’égalité entre les hommes et les femmes. Ils s’opposent à l'obligation de porter le hijab, ainsi qu'aux autres injustices et discriminations contre les femmes et les personnes opprimées."
Lundi 19 septembre dans la ville natale de Mahsa Jina AMINI, les partis politiques kurdes (interdits par le régime) ont appelé à la grève générale. Depuis, divers mouvements ont eu lieu dans les régions kurdes demandant notamment la fin des discriminations envers les Kurdes, et une possible autonomie. Le slogan "Jin, jiyan, azadî" (femme, vie, liberté), repris du mouvement des femmes kurdes libres, est largement scandé par toutes et tous dans les manifestations.
Partout dans le pays, des milliers de manifestant.e.s descendent chaque jour dans la rue.
Ils/elles dénoncent notamment la Police des mœurs , placée sous l’autorité du ministre de l’Intérieur. Celle-ci est notamment chargée de vérifier l'application du port obligatoire du foulard pour les femmes. Selon Amnesty International « entre mars 2013 et mars 2014, plus de 2,9 millions de femmes iraniennes ont reçu un avertissement de la police pour non-respect du code vestimentaire islamique, et 18 081 autres femmes ont été déférées aux autorités judiciaires pour être poursuivies et sanctionnées ».
Ces évènements font écho au 8 mars 1979, à l’occasion de la journée internationale des femmes, où des centaines de milliers de femmes (et d'hommes) ont manifesté contre l'instauration du port obligatoire du hidjab et les régressions dans le Code civil, ainsi que pour l’égalité entre hommes et femmes.
Des manifestant.e.s s'attaquent aux symboles de la République islamique instaurée en 1979, en déboulonnant des statues ou déchirant des portraits de dignitaires passés ou actuels du régime.
Sont scandés de plus en plus massivement des slogans comme : « A bas la République Islamique », « Mort au dictateur », « Ni Chah, ni Guide Suprême ».
Au 26 septembre, la police aurait tué au moins 76 personnes. La mort d’Hadis NAJAFI abattue par six balles suscite notamment beaucoup d’émotion.
Des milliers d'arrestations ont lieu, dont à ce jour plus de 700 dans une province kurde du nord du pays. Nombre de personnes arrêtées sont torturé.e.s et condamnées à des peines d’emprisonnement ou de flagellation à l’issue de procès iniques. De nombreuses familles de détenu.e.s se rassemblent devant les prisons, pour exiger leurs libération.
Face à la popularité du mouvement, le pouvoir a bloqué l’accès aux moyens de communication par Internet. Des manifestations de soutien se multiplient dans le monde.
Nous condamnons fermement la répression envers les manifestant.e.s, et appelons le gouvernement iranien à libérer immédiatement et inconditionnellement l'ensemble des manifestant.es.s détenu.e.s, ainsi que les défenseur·e·s des droits humains, les syndicalistes, les militant.e.s étudiant.e s, les journalistes, etc.
Nous soutenons notamment :
- le droit essentiel des femmes à disposer de leurs corps,
- l’abrogation de la loi rendant obligatoire le port du Hijab ainsi que toutes les lois phallocratiques en vigueur.
Paris, le 3 octobre 2022
Confédération française démocratique du travail (CFDT)
Confédération générale du travail (CGT)
Fédération syndicale unitaire (FSU)
Union syndicale Solidaires
Union nationale des syndicats autonomes (UNSA)
