من کافرم

من کافرم
برکفرخویشتن
ایمان دارم
و از خدای شما و امام و رهبرتان
چون روح مرگ
بیزارم
بر باد باد
جان ِجهان تان
درگردبادِ پُرتَف ِ توفان ِ مردمان
برچیده باد خیمه ی بی داد
در شعله ی شکفته ی فریاد
وگُر گرفتن ِ عمامه ها وعباها
و ریش ها و عباها
ایران ما
جهنم تان باد
غاصبان
■
روزی اگرکه « غصه سرآید»
بر گور آن امام جماران
سردسته ی تمام جبّاران
خواهم نوشت
با تُف و تحقیر:
نفرت به تو
و دودمانت باد
ای سّید اسیرکُشِِِ جلاد
نفرت به جانشینانت
نفرت به زادورودت باد
■
من کافرم
برکفر ِ خویشتن
ایمان دارم
و از خدای شما و نظام و رهبرتان
چون روح مرگ
بیزارم
این جا؛
بر این سراچه ی تبعید
امروز
مثل همه روز
منتظر
هم دست ِ موج
موج
مردمِ در اوج
با عشق وکینه
می رانم
تا این فلاتِ سوخته ی خونین
مثل ِبهار ِتازه نفس
سبز و تر و جوان بشود
چون باغ عاشقان بشود
■
دریا هوای توفان دارد
می دانم
می دانم
می دانم
پس با شما دلیران
بیدار مردمان
انبوه بیشماره یاران
بر موج ِ سرنوشت
می رانم
می رانم
می رانم
پاریس 1388
از دفتر دوم مجموعه شعرگوزن و صخره
چاپ نخست