از "لبریخته‌ها"ی رؤیایی
تا "وصلت در منحنی سوم" اسلامپور
حجم فضای واژه‌ها را
"حنجره‌ی زخمی تغزل" منزوی
عاشقانه نشانه گرفت
در آن سال‌ها که شعر
شعور رفاقت بود
در فنجان‌های قهوه ترک
بر میزهای چوبی کافه فیروز و
باغچه هتل نادری و
خیابان‌گردی‌های شبانه
تا بردمیدن سپیده
بر عطر "سرخی گیلاس‌های کال" شیبانی
آه! ای عمرهای ناتمام تباه
در زمانه‌ی دربه‌دری‌های
فصل‌های این‌همه بعید
ما چرا آرام نمی‌گیریم؟
چرا تشنه
چرا این‌همه شکسته می‌میریم؟
در فضای بی‌حجم زمانه‌ای تا هنوز تبعید
ما که می‌خواستیم عاشقانه
ترانه‌خوان بمیریم
شانزدهم سپتامبر ۲۰۲۲
