ترانه و آدمک‌های دین و ایمان

ترانه، خواهر شعرم!
اینان آدمک‌های دین‌ و ایمان‌اند
تفنگ‌های انسان‌‌گونه‌اند که به فرمان دیگری شلیک می‌کنند
اینان کور آزادی‌اند
اینان شکوه تو را در ایمان خویش نیاموخته‌اند
اینان قربانیان ایمان کور و کراند
چماق‌های انسان‌‌واره‌اند که به فرمان دیگر فرود می‌آیند
اینان کور زیبایی‌اند
اینان شکوه تو را در ایمان خویش نیاموخته‌اند

*

اینان انسان‌های بی‌واژه‌اند
انسان‌های بی‌پُرسش‌اند
اینان آلودگان قرن‌های سیاه‌اند
اینان کور امروزند
اینان شکوه تو را در ایمان خویش نیاموخته‌اند

***

ترانه، خواهر شعرم!
تو، پُر از شاخ و برگ فردا
تو، پُر از خوشه‌های معنا بودی
اینان یک کلمه از تو را هم نتوانستند بخوانند.
اینان کور زندگی‌اند
اینان شکوه تو را در ایمان خویش نیاموخته‌اند

۲۸ ژوئیه ۲۰۰۹
اسطوره‌ی ندا- مجموعه شعر
http://www.rezafarmand.com/Neda.home.htm