هوشنگ ابتهاج (ه.الف. سایه) شاعر و غزلسرای بزرگ، ترانه‌سرای توانا و از اعضای نخستین کانون نویسندگان ایران، در سن ۹۵ سالگی در شهر کلنِ آلمان رخ در نقاب خاک کشید. او که همواره دلنگرانِ میهن و مردمش بود، در شعر زیبایی بنام «آزادی» که در دیماه ۱۳۵۷سرود، چنین گفت:
...
ای آزادی!
از ره خون می‌آیی،
اما
می‌آیی و من در دل می‌لرزم:
این چیست که در دست تو پنهان است؟
این چیست که در پای تو پیچیده‌ست؟
ای آزادی!
آیا
با زنجیر
می‌آیی؟ . . .
زندگی نشان داد که این احساس نگرانی و هراس درباره آینده سرزمینی که او هماره آینه بر دست ، درد و اندوه و شادی مردمانش را به شکلی شیوا در قامت واژگانی ساده و زیبا ،شاعرانه به تصویر میکشید تا چه اندازه درست بود. سایه آفرینشگری نازک خیال، زیبا پسند و واقعگرا و ادامه دهنده خلاق سنت هنری و اندیشه ورزی های خیام، فردوسی، مولوی ، حافظ و سعدی و در سپهر شعرنوی فارسی از شاگردان برجسته ی نیما یوشیج بود. او افزون بر گستره شعر با سرپرستی برنامهی گلها در سالهای پنجاه در رادیو و همچنین پایه‌گذاری برنامه موسیقایی گلچین هفته و پس از آن ، در سپهر موسیقی ایرانی نقشی تاثیرگذار و فعال داشت . شمار فراوانی از چندین نسل از ایرانیان با شعر او زندگی کرده و مانوس شدند وخیلِ آیندگان دوستدار شعر فارسی و فرهنگ ایرانی هم در گذر زمان دیر یا زود با آفریده های او آشنا و از شعر و سخنِ او بهره ور خواهندگشت.
با درگذشت این شاعر خردورز و واقعگرا ، ایرانزمین یکی از قله های بلند شعر فارسی و فرهنگ ایرانی دوران معاصر را که بیش از هفت دهه در پهنه‌ی فرهنگ و هنرش درخشید، از دست داد.
جامعه ایرانیان در آلمان درگذشت هوشنگ ابتهاج (ه.ا. سایه) را به خانواده، دوستانِ و تمامی ایرانیانِ فرهنگدوست صمیمانه تسلیت میگوید.
تو در من زنده ای، من در تو، ما هرگز نمی میریم.
من و تو با هزاران دگر
این راه را دنبال می گیریم.
از آنِ ماست پیروزی.
از آنِ ماست فردا، با همه شادی و بهروزی.
یاد و نامش جاودانه باد
هیات مدیره جامعه ایرانیان در آلمان
