آیا می توانم

توبرای من یک پرنسیب هستی. من نیز برای خویش یک پرنسیب هستم. اگر هم با تاکیدی کمتر.

وقتی من ترا مخاطب قرار می دهم، چه اتفاقی می افتد؟ یا وقتی تو مرا خطاب قرار می دهی؟ آیا این جا یک پرنسب سوم پدیدار نمی شود؟ صرفنظر از این که تو مرا دوستانه خطاب کنی یا کمتر دوستانه. باشد که این پرنسیب نامرئی باشد. باشد که این پرنسیب همیشه حضور نداشته باشد.

جایی که پای پرنسیب ها در میان باشد، پای وسوسه هم برای عدول از آن ها در میان است. آیا می توانم بنحوی از پرنسیب ها عدول کنم که آن ها را زیر سئوال نبرم؟