آنچه پس از تقلب شرم آور در انتخابات اخیر، و به دنبالش خیزش مات کننده ی جوانان و متعاقب آن عملکرد اراذل و اوباش به دستور رجاله هائی که از کشور های خارجی فرمان می گیرند بر جای مانده است، سکوت قبل از طوفانی است که ناگزیر رخ خواهد داد. ممکن است دیر و زود بشود ولی حتمن سوخت و سوز نخواهد شد حتا اگر:
" نا خدا!! جامه بر تن درد "
و ذوق و شوق آفریدن آثار هنری است " اعم از موسیقی و داستان نویسی، تا نمایشگاه های نقاشی و سینما " که خاموش است.
بی شک وزیر جدید وزارت سانسور " گیریم محمد حسینی، یا هرکس دیگری " را فرمان این است که این بار سر را با کلاه بیاورد.او هرگز نخواهد گذاشت از سلف روان پریش خود عقب بماند. و این هنر مندان ما هستند که با عدم مراجعه به آنها دارند بازار زور گوئی شان را کساد می کنند.
همیشه این " مستمعین " هستند که صاحب سخن را بر سر ذوق می آورند، ولی حالا حضور ندارند. چون عزا دار آزادی و تنفس راحت هستند و برای کسب آن با تمام نیرو دارند تلاش می کنند، و به مبارزات خود وسعت و شکل و اجرای دیگری داده اند. و باز تاب اش را اعم از شعار نویسی بر در و دیوار و هر سوراخ سنبه ای گرفته، تا تحریم کالاهای خاصی را از تکنولوژی تا برنج و سیگار های وارداتی توسط سران سپاه " که فقط از منافع خود پاسداری می کنند " و کم کاری فلج کننده و تلاش برای ایجاد زمینه لازم جهت راه اندازی اعتصابات گسترده،
را داریم می بینیم.
ملاحظه کنید چگونه از هر تجمع دینی و مذهبی هم، واهمه دارند و یکی پس از دیگری آن ها را لغو می کنند از مصلا گرفته تا مقبره خمینی، باشد که شاهد بی رونقی کامل نماز جمعه نیز باشیم.
این حکومت دارد دولا دولا شتر سواری می کند، چون خودش خوب می داند که ذره ای پایگاه مردمی ندارد، همه دیوار ها فرو ریخته است، نه حرمت و اعتباری باقی مانده و نه تقدسی و نه حتا ترسی و دلهره ای، و بر بوریائی در شط غضب رو به افزایش مردم دارند می رانند. که طبیعی است با اولین موج کوچک بعدی غرق خواهند شد. تردید نیست.
من دارم با کشور های حامی آن ها که بی خردانه فکر می کنند با این پیر چروکیده ی زال می شود آبی گرم کرد صحبت می کنم، تا کمی، فقط کمی چشمانشان را باز کنند. این ها با همه ادعا به درایت و فهم، دارند با حمایت از این جرثومه ها مردم ما را از دست می دهند، ما را، مردم ما را متاسفانه هنوز نشناخته اند و بهمین سبب در مقایسه ما با دیگران به کژراهه می روند.
این بازی مسخره بی ارزش ِ تکراری مذاکرات اتمی با این ها را کنار بگذارید. این نمایش دیگر ریشش در آمده است.
این همه این ها را بی خود مهم نکنید، خودتان هم می دانید وقتی که بخواهید با چشم بهم زدنی بساطشان را به همانگونه که لیبی، جمع می کنند. بازی با بسته های تشویقی و یا تحریم بیشتر را بس کنید، مگر کار دیگری برای سرگرم کردن مردم دنیا ندارید؟ این ها یگانه نوکرانی هستند که به اربابان خود جیره و مواجب می دهند، دیگر این موضوع اتمی را این نمایش مسخره را تعطیل کنید و بیائید حتا بخاطر منافع خود به مردم ما توجه کنید. نفع واقعی شما در بودن با مردم و کنار گذاشتن حکومتی است که چون ساختمانی از پای بست ویران است، و این کاری بسیار آسان است. در حقیقت کاری نیست، کافی است شما دستتان را از پشتشان بردارید همه چیز درست می شود. مردم درستش می کنند. شما هم بی نصیب نخواهید ماند.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
