تلخ‌ترين و شيرين‌ترين رويداد اسكار امسال:
سيلى زدن به مجرى؛ و انتخاب فيلم انسانى «كودا» به عنوان بهترين فيلم سال

گرچه ماجراى سيلى زدن "ويل اسميت" (بازيگر) به "كريس راك" (كمدين) به دليل شوخى او با سر تراشيده همسرش اخبار مربوط به مراسم اسكار امسال را تحت الشعاع قرار داده ولى اين را نتوانسته از ديد من پنهان كند كه بر خلاف اغلب موارد يك فيلم هنرمندانه با سوژه اى به غايت انسانى كه نام هاى معروفى جلو و پشت دوربين، و بودجه هاى نجومى در ساخت و پرداختش نداشته توانسته اسكار بهترين فيلم سال را به دست بياورد. به راستى اسكار امسال جدا از آن صحنه شرم آور سيلى زدن يك بازيگر به مجرى از اين نظر هم استثنائى بود بويژه آنكه دو جايزه اسكار ديگر هم به همين فيلم رسيد؛ جايزه بهترين بازيگر نقش مكمل مرد و بهترين فيلمنامه اقتباسى.

عنوان فيلم Coda از به هم پيوستن حروف اول عبارت Child of deaf adults "فرزند يك زوج كر و لال" درست شده و قصه يك دختر نوجوان از يك خانواده ماهيگير است كه پدر و مادر و برادرش هر سه كر و لالند و او بعنوان تنها فرد شنواى خانواده مسئوليت سنگين رفع مشكل آنان در خارج از خانه را به دوش دارد. گفتنى است كه هر سه بازيگرى كه نقش پدر و مادر و برادر دخترك قصه را بازى مى كنند در واقعيت هم كر و لال هستند و آنكه نقش مادر را بازى كرده، "مارلى ماتلين"، همان بازيگرى است كه سى و شش سال پيش در نوجوانى به خاطر بازى در فيلم "بچه هاى خداى كوچكتر" برنده جايزه اسكار شده بود.



قصه از جائى به حركت در مى آيد كه يك معلم موسيقى به استعداد و علاقه دخترك در آواز خوانى پى ميبرد و مصرانه او را به كار مى كشد تا در امتحان ورودى هنركده موسيقى شركت كند. اوج قصه آنجاست كه در جلسه امتحان ورودى، با اين كه ورود خانواده ممنوع است پدر و مادر كر او براى ديدن آواز خوانى دخترشان به سالن امتحان مى آيند و دخترك وقتى متوجه حضور غيرمنتظره شان در بالكن مى شود شعر ترانه اش را با زبان اشاره ى كر و لالها برايشان مى خواند (گمان نمى كنم چشمى باشد كه در اين لحظه از فيلم تر نشود.)

اين كه نوشتم البته نه قصه فيلم و نه حتى خلاصه آن است بلكه فقط دعوتى است از خواننده اين مطلب براى ديدن اين فيلم خوش ساخت و بسيار انسانى.

و اما، مراسم اسكار امسال تنها براى مجرى سيلى خورده تلخ نبود. زوج هنرمند اسپانيولى، "خاوير باردم" و "پنه لوپه كروز" هم شب خوشى نداشتند. آن دو جزو نامزدهاى بهترين بازيگران مرد و زن در نقش هاى اصلى بودند كه دست خالى ماندند. اهل فن شانس زيادى براى "پنه لوپه كروز" نمى ديدند اما براى "خاوير باردم" به خاطر بازى بسيار چشمگيرش در فيلم زيباى "ريكاردو بودن" شانس بالائى در اسكار امسال پيش بينى مى كردند كه او در نهايت آن را به "ويل اسميت"، همان بازيگر سيلى زن، واگذاشت!

و ماجراى نامزدى "پنه لوپه كروز" هم شنيدنى است. او به خاطر بازى در فيلم "مادران موازى" ساخته "پدرو آلمادوار"، مطرح ترين سينماگر اسپانيائى، نامزد اسكار بهترين بازيگر زن در نقش اصلى شده بود آن هم در حالى كه خود فيلم در هيچ بخشى حتى بخش سينماى بين المللى - كه نام جديد بخش فيلمهاى غيرانگليسى زبان است - نامزد نشده بود!

"مادران موازى" را شايد بتوان ناموفق ترين فيلم "پدرو آلمادوار" در دو دهه اخير دانست؛ نه صرفا به خاطر عدم حضورش در اسكار كه به خاطر عدم موفقيتش در جشنواره سينمائى "گويا" كه به اسكار اسپانيا شهرت دارد. اين فيلم در مراسم جوائز "گويا"ى امسال عليرغم نامزدى اش در هشت رشته – به خاطر سابقه درخشان كارگردان و بازيگرش – به هيچ يك از جوائز دست نيافت.

اگر تمرينات سنگين نمايش پربازيگر تازه ام "مارش جمهورى" اين فرصت را از من نمى گرفت در مورد اين فيلم كه به اعتقاد من سوژه اى بسيار بديع ولى پرداختى سخت ضعيف دارد مطلبى مستقل مى نوشتم.