در روزهای اخیر کشور ما بار دیگر شاهد اعتراض گسترده معلمان در شهرهای مختلف بود.
معلمان ایران برای مطالبه حقوق اولیه خود و اجرای قانونی که از مدتها قبل به تصویب رسیده، ماه‌هاست که در حال اعتراض مدنی هستند. آنها هیچ گوش شنوایی نمی‌یابند و با بی‌اعتنایی شگفت‌انگیزی مواجه شده‌اند. حاکمان خودکامه تشکل‌های صنفی معلمان را اصلا به رسمیت نمی‌شناسند که وارد گفتگو و احیانا چانه زنی شوند!
اعتراضات معلمان ایران اینک نمونه یکی از سازمان‌یافته‌ترین تشکل‌یابی‌ها و جنبش‌های مطالبه‌محور گسترده و ثابت قدم و پایدار است. این جنبش زن و مرد، شاغل و بازنشسته، قومیت‌های مختلف، سلایق و علایق سیاسی گوناگون را در یک حرکت صنفی و مدنی گرد هم آورده است. آنها به طور جمعی پا در خیابان به عنوان تنها راهی که بیانگر صدای بی‌صدایان است، نهاده‌اند. معلمان، اعتراضات خيابانی را به حکومت تحميل کرده و حضور در خيابان برای بيان خواست‌ها را به امر عادی تبديل نموده اند.
جنبش مدنی معلمان ضمن خواسته‌های رفاهی به حق خویش، از حقوق همگانی نیز دفاع می‌کند. حقوقی همچون آموزش رایگان (به خصوص برای دهک‌های پائین جامعه)، ارتقاء کیفیت آموزش، توقف خصوصی سازی آموزش، حذف مفاد آموزشی که هر روز بخش بیشتری از کتاب‌های مختلف نظام آموزش رسمی کشور را در برمی‌گیرد و هیچ معلم خردمند و با وجدانی نمی‌تواند آنها را آموزش داده و از مضامین‌اش دفاع کند.
معلمان معترض همچنین خواستار آزادی همکاران زندانی‌شان هستند. کسانی که جز حق خواهی و اعتراض مدنی گناهی ندارند.
پاسخ حکومت به معلمان شریف یا طفره روی و حقه‌بازی است یا این جمله صریح که بودجه نداریم! این در حالی است که روحانیان و نظامیان حاکم و تابعان آنها بخش مهمی از ارقام نجومی بودجه رسمی و غیررسمی را به خود اختصاص داده‌اند.
این واقعیت تلخ نمونه‌ای از حکمرانی‌ای است که اعتنایی به زندگی مردم ندارد و اوهام و خیالات خویش و سیاست ارعاب مردمان و چشم‌پوشی از فساد کارگزاران مطیع قدرت را دنبال می‌کند.
حاکمان خودکامه و نالایق با ماجراجويى در سياست خارجى و بى‌تدبيرى در سياست داخلى ، كشور را در فساد و بحران غرق و زندگى زير خط فقر را به صدها هزار معلم زحمتکش تحميل كرده‌اند.
سیاست ارعاب و سرکوب صورت مسئله تبعیض حاکم بر عرصه‌های مختلف جامعه را پاک نخواهد کرد و پیامدی جز گسترش و شتاب بیشتر این جنبش‌ها نخواهد داشت.
حاکمان سرکوبگر تصور می‌کنند با بی‌اعتنایی و سرکوب جنبش معلمان مانع گسترش حق‌خواهی‌های مدنی شوند. اما باید بدانند که معلمان ایران در عرصه تشکل‌یابی، مطالبه‌گری و اعتراض مدنی، از هم اینک «معلم» دیگر اقشار و اصناف جامعه ایران شده‌اند.
ما جمعی از فعالان سیاسی و مدنی با گرایش‌های گوناگون از مطالبات جنبش معلمان شریف ایران پشتیبانی می‌کنیم.
ما هر گونه برخورد ایذائی، خشونت، دستگیری و زندانی کردن معلمان حق‌جوی سرزمین‌مان را محکوم می‌کنیم. خواهان آزادی معلمان زندانی هستیم. برای معلمان حق‌جوی وطنمان آرزوی مداومت و صبوری داریم و در حد توان صدای حق‌طلبانه‌شان را همه جا پژواک خواهیم داد.
اسامی به ترتیب حروف الفباء:
آروین خادم‌مولا
آلان توفیقی
آناستازیا سادات صدر حاجی‌سیدجوادی
احمد پورمندی
احمد علوی
اسماعيل زرگريان
اسماعيل صفرزاده
اصغر ممبینی
افسانه نجاتی
اکبر نوری
الهه امیرانتظام
اميد اقدمی
بابک امیرخسروی
بهروز بيات
بهروز خليق
بهزاد کریمی
بیژن گل‌افرا
بيژن پيرزاده
پرویز زندی‌نیا
پرویز مختاری
پروین کهزادی
پیمان عارف
توران همتی
جمشيد خون جوش
جواد رحیم پور
جواد وفایی
حجت نارنجی
حسن جعفری
حسن گلشاهی
حسن نائب هاشم
حسن يوسفی اشکوری
حسین سربندی
حسین علیزاده
حسین کمالی
حسین مجاهد
حمید آصفی
خسرو بندری
رحمان لیوانی
رسول تيهوئيان
رضا سپهری
رضا شیرازی
رضا علوی
رضا علیجانی
رضا کاويانی
زهرا قضات
سمیرا جمشیدی
سمیه قضات
سهیلا گلشاهی
سیامک آرام
سیداسد کیایی
سیدیعقوب آل‌شفیعی فومنی
سيامک سلطانی
سياوش قائنی
شعله زمينی
شمسی شفیع
صادق کار
عباس اقبال
عبدالعلی بازرگان
علی ایزدی
علی شیخ‌الاسلامی
علی فروزنده
علیرضا کاکاوند
علیرضا همتی
علی کلایی
غنی مجیدی
فردوس جمشیدی رودباری
فواد کعبی
کاظم علمداری
مجید زرگرنژاد
مجید عبدالرحیم پور
مهدی فتاپور
محسن يلفانی
محمد اولیایی‌فرد
محمد برقعی
محمد پور دوائی
محمد نانکلی
محمدصادق علی اصغری
محمدعلی غفاریان
مرتضی داور
مريم تنگستانی
مريم سطوت
مزدک ليماکشی
مسعود سفری
مسعود شب افروز
معصومه شاپوری
منصور فرهنگ
منصوره شجاعی
منوچهر گلشن
مهدی ابراهيم زاده
مهدی شعبانی خلج
مهدی مرتضائی
مهدی نخل احمدی
مهدی نوربخش
مهران ميرفخرائی
مهرداد درویش‌پور
نائله اروجی
نسيم روشنائی
نقی حمیدیان
نورا بيانی
نيره توحيدی
هادی زمانی
هاشم باروتی
هژیر عطاری
یاسر میردامادی
یونس رستمی
يدالله بلدی
يدی قربانی
