اسارت قرنطینه

آه دریا وجنگلم آرزوست
چند روزیست خانه نشین
اسارت قرنطینه ام

بر سینه ام
ثانیه های اومیکرون
آهسته آهسته می چکنند

من که به جستجوی
آنی خویشتنم
فرصتی ست که باز
من را بنگرم
آه بوی خیس سبزه
خاکم آرزوست

زندگی نوشت
بیرون شتابانه
مردم سرگرم
بازی نقش خویشند

بی حضورمن روزها
سفیدو سیاه هم می گذرند

اینجا وآنجا شتابزده
بی باکانه دویدم
قایق را چابک و تند
روی موجها
راندم سراسیمه
به دنبال آزادی گمشده
دریا قایق را برد

در گذر این لحظات
زمان درمن شتابانه گذشت
پرسیدم آخر چرا
جغد سفید گفت
هیج جوابی نیست ...هیچ
آهسته آهسته برو
زندگییت به جستجوها گذشت
آه رقص شکوفه درختانم آرزوست...
ژانویه 2022
شهلا آقاپور
www.aghapour.de
https://www.instagram.com/aghapourshahla/