سمینار فمینیسم در بنیاد رزا لوکزامبورگ

بنیاد رزا لوکزامبورگ کنفرانس خود، درباره فمینیسم که هر دو سال یکبار انجام میشود، از ۲۲ تا ۲۴ اکتبر به شکل مجازی با شرکت زنانی از ۵۰ کشور دنیا برگزار کرد. این سمینار از چندین ماه پیش برنامه ریزی شده بود. از ایران رزا روزبهان، به نمایندگی از طرف حزب چپ ایران (فدايیان خلق) شرکت داشت.

در اولین روز کنفرانس، داگمار انکلمن رییس بنیاد رزا لوگزامبورگ ضمن خوش آمدگویی به شرکت کنندگان اهداف سمینار را اعلام کرد. تم اصلی سخنرانی ایشان به برابری حقوق زنان با مردان اختصاص‌ داشت.

ژانین ویسلر یکی از رهبران دوئال حزب چپ آلمان بازگشای سمینار بود. او در باره رابطه بین توسعه پایدار و همبستگی بین المللی زنان جهان سخن گفت.

کاترین فوس از بخشن روابط المللی حزب چپ آلمان در مورد سمینار ۳ روزه و شکل پیش برد آن سخن گفت. او همچین از فمینیسم و ​​استفاده از این عرصه برای توانمندسازی زنان و تثبیت موقعیت آنان در حزب چپ صحبت کرد.

موضوع روز اول کنفرانس این بود که چگونه به بالابردن سطح ارتقای زنان در احزاب سیاسی کمک کنیم. میلا پیکونن از شبکه زنان در فنلاند، در مورد چگونگی ایجاد شرایط لازمد برای این کار سخنرانی کرد.

کارولینا گوستافسون، رئیس سازمان زنان سوئد، در مورد استراتژی برای دستیابی به فرصت های برابر برای مشارکت و نمایندگی حزب در همه سطوح سخنانی بیان کرد. او توضیح داد که چگونه هنوز با زنان متفاوت رفتار می شود و چگونه همه ما تحت تأثیر مردسالاری هستیم.

ونسا گراتزیوتین، عضو کنگره از برزیل، در مورد جنبش جوانان (زنان جوان) و چگونگی رشد آن در برزیل صحبت کرد و نتیجه گیری کرد که این جنبش باعث جذب زنان زیادی به حزب گردیده است.

موضوع روز دوم کنفرانس بالا بردن مشارکت زنان در امور سیاسی بود.

ون تی هوانگ نگوین، نایب رئیس کمیسیون روابط خارجی حزب کمونیست ویتنام در مورد افزایش مشارکت زنان و زنانه کردن سیاست حزب سخن و به موفقیتهایشان در این ضمبنه اشاره داشت.

ملانی وری سیمز، عضو کمیته اجرایی حزب چپ آلمان، در مورد دموکراتیزه شدن ساختارهای حزبی و پشتیبانی از زنان، دگرباشان، و قربانیان نژادپرستی صحبت کرد.

آیشا آجار باشاران نماینده پارلمان ترکیه از حزب دموکراتيک خلق ها ایده ها و افکار خود را به عنوان یک زن سیاسی در جامعه ترکیه با دیگران به اشتراک گذاشت ودر مورد چالش هایی که زنان با آن روبرو هستند به اختصار اشاره کرد. او گفت که در ساختار حزبش برای هر مسئولیت دو عضو انتخاب میشوند: یک زن و یک مرد.

در روز ۲۴ اکتبر موضوع کنفرانس بسیج زنان از طریق مقاومت در برابر تبعیضات جنسی و چگونگی جلب آنان به احزاب سیاسی بود.

مریم داوال، عضوحزب کمونیست هند، در مورد ارتباط گیری با جامعه مدنی و گسترش مبارزات زنان پیرامون سیاست های مشخص و تاثیرات متقابل بین حزب و مبارزات زنان سخنرانی کرد.

در این بین نادیا محمود، از حزب کمونیست کارگری عراق، و هایده ماری آمبروش، رئیس زنان حزب کمونیست اتریش بر این نکات تاکید داشتند که اتحاد عمل و انتقال تجربه زنان در احزاب سیاسی راهگشای فمنسیم کردن مبارزات و احزابمان خواهد شد.

رزا روزبهان عضو حزب چپ ایران (فدائیان خلق) سخنران پایانی این کنفرانس بود. او به تشریح وضعیت وخیم زنان ایرانی و مبارزات آنان علیه جمهوری اسلامی پرداخت. در زیر گزیده ای کوتاه از این سخنرانی آورده شده است:

"حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همیشه از هرگونه اعتراض فمینیستی در ایران حمایت کرده است. ما هواداران خود را به مشارکت فعال در چنین فعالیت‌هایی تشویق کرده‌ایم. ما سعی کرده‌ایم صدای خاموش شدگان باشیم. حزب ما تشکیلاتی با تمرکز بر مبارزات فمنیستی زنان ایرانی ایجاد کرده است. ما در هر تظاهرات فمینیستی خارج از ایران حضوری فعال داشته‌ایم. در سطح بین‌المللی، ما حامی بی چون و چرای جنبش‌های فمینیستی جهانی مانند دستمزد برابر برای انجام کار مشابه، مبارزه زنان تگزاس برای حق سقط جنین، مبارزه زنان عربستان برای گرفتن گواهینامه رانندگی، جنبش جهانی من نیز و به ویژه زنان شجاع افغانستان که در خیابان های کابل، هرات، مزارشریف و هر شهر دیگری در این گوشه از جهان علیه طالبان تظاهرات می کنند هستیم. ".

در این سمینار چند روزه میز گردهایی تشکیل شد که شامل بحث ها و تبادل تجربیات مابین شرکت کنندگان بود.

کنفرانس پروژه خود را با هدف زنانه سازی احزاب سیاسی برای به دست آوردن برابری و استفاده از قدرت و توانایی های زنان برای ایجاد محیطی پایدارتر برای زنان با هدف همبستگی در مبارزات به پایان رساند.

متن کامل سخنرانی رزا روزبهان:
کنفرانس بین المللی رُزا لوگزامبورگ، ۲۲-۲۴ اکتبر ۲۰۲۱

موضوع صحبت امروز من درباره چگونگی هماهنگ شدن با 'جنبش های دیگر' است.

من می خواهم تعریفی از 'جنبش های دیگر' را از سرزمین مادری خودم شروع کنم: ایران.

زنان در ایران در تمامی ابعاد زندگی اجتماعی، شهروند درجه دو محسوب می شوند. طبق قوانین تحمیلی جمهوری اسلامی ایران، زنان از حقوق اولیه انسانی محروم هستند. آنها حق انتخاب پوشش لباس خود را ندارند. آنها باید تمام بدن خود را در مکان های عمومی بپوشانند. علاوه بر این، آنها باید قوانین سخت پوشاندن موهای خود به نام «حجاب» را رعایت کنند. زنان نمی توانند تقاضای طلاق کنند، حتی اگر ثابت شود که شوهرانشان انها را اذیت و آزارمیکنند. زن مطلقه می تواند تا سن ۷ سالگی حضانت فرزندان خود را داشته باشد. حضانت فرزندان بزرگتر به مردان تعلق دارد. قانون اساسی ایران از زنان حق رئیس جمهورشدن ، فرمانداری، عضو کابینه یا سایر مقامات عالی رتبه دولتی را گرفته است. قانون اساسی جمهوری اسلامی در خصوص شرایط ریاست جمهوری می گوید: رئیس جمهور باید مرد باشد. این امر در انتخاب سطوح پایین هیئت حاکمه کشور نیز صادق است. طبق شرع، زنان مجاز به آواز خواندن نیستند. خوانندگان زن یا باید هنرهای خود را به صورت زیرزمینی اجرا کنند یا به کشورهای غربی مهاجرت کنند. قوانین فعلی می گوید که میراث فرزندان دختر نیمی از فرزندان پسر است. زن متاهل در ایران نمی تواند بدون رضایت کتبی همسرش به خارج از کشور سفر کند. زنان مجرد برای خروج از کشور باید رضایت کتبی پدر خود را دریافت کنند. در غیاب پدر، برادر یا عموی او یا یک خویشاوند مرد دیگر باید به او اجازه خروج از کشور را بدهد. حضور زنان در اماکن ورزشی به عنوان تماشاگر ممنوع است. طرفداران زن ورزش های پرطرفدار مانند فوتبال مجبورند بازی ها را از تلویزیون و در داخل خانه خود تماشا کنند. زنان در ایران از تحصیل در برخی رشته‌های دانشگاهی مانند دامپزشکی، دامپروری، زمین‌شناسی، منابع طبیعی و غیره منع می‌شوند. اگر زن و مردی به‌خاطر روابط خارج از ازدواج دستگیر شوند، به اصطلاح «مجازات» مرد حبس کوتاه مدت یا پرداخت مبلغ معینی به عنوان "جریمه" است اما حکم «مجازات» زن «سنگسار» است: مرگ با پرتاب سنگ. من در اینجا توقف می کنم اما متاسفانه این لیست می تواند طولانیتر باشد.

جمهوری اسلامی ایران همواره اعلام کرده است که قوانین فوق برای محافظت از زنان در برابر آسیب‌ مردان وضع شده است. اما واقعیت داستان دیگری را به ما می‌گوید. تجارت سکس در ایران در حال رونق است. در هر شهر ایران می‌توانید لشکری ​​از کارگران جنسی را بعد از غروب در خیابان‌ها ببینید. به گفته مقامات دولتی، هزاران کارگر جنسی فقط در پایتخت، تهران، وجود دارند. علاوه بر این، به گفته همین مقامات، میانگین سنی کارگران جنسی در ایران ۱۴ سال است. سالانه هزاران نوجوان ایرانی برای استثمار جنسی به کشورهای همسایه مانند ترکیه، امارات متحده عربی و عراق توسط قاچاقیان انسان منتقل می شوند، قاچاقچیانی که سر و سری با مقامات دولتی دارند. بدتر از همه، طبق قوانین اسلامی در ایران، مردان می‌توانند آزادانه از ازدواج‌های کوتاه‌ مدت حتی یک ساعته بهره ببرند. به این نوع ازدواجها صیغه می گویند که در اصل ازدواج کوتاه مدتی است که توسط یک روحانی انجام می شود. زنانی که در چنین مبادلاتی شرکت می کنند ازهیچ گونه حقوق زناشویی یا طلاق بهره‌ وری ندارند.

با وجود بسیاری از قوانین ضد زن تعجب آور نیست که جنبش های فمینیستی زیادی در ایران وجود دارد. در واقع مبارزه زنان برای دستیابی به حقوق اولیه خود تنها جنبشی در ایران است که یک روز پس از انقلاب ضد سلطنتی ۱۳۵۷ آغاز شد و تا امروز قوی و با ریشه دواندن در تک تک خانواده های ایرانی ادامه یافته است.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) از جنبشها و مبارزه زنان ایرانی حمایت میکند. زمانی که ما فرصت حضور در ایران را داشتیم، ساختارهای موازی برای جنبش های فمینیستی ایجاد کردیم. ما فعالانه در اعتراضات زنان شرکت کردیم. ما اقدام به جمع آوری کمک مالی برای زنان نیازمند میکردیم. ما کلاس‌های زیرزمینی ایجاد کردیم تا زنان خواندن و نوشتن را بیاموزند. ما کارگاه هایی را برای آموزش مهارت ها به زنان ترتیب دادیم تا آنها بتوانند کسب و کار خود را راه اندازی کنند. ما به روستاها رفتیم تا اصول رعایت بهداشت، رابطه جنسی بدون خطر، ماهیت رفتارهای زن آزاری از طرف مردان و غیره را به زنان آموزش دهیم.

"حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همیشه از هرگونه اعتراض فمینیستی در ایران حمایت کرده است. ما هواداران خود را به مشارکت فعال در چنین فعالیت‌هایی تشویق کرده‌ایم. ما سعی کرده‌ایم صدای خاموش شدگان باشیم. حزب ما تشکیلاتی با تمرکز بر مبارزات فمنیستی زنان ایرانی ایجاد کرده است. ما در هر تظاهرات فمینیستی خارج از ایران حضوری فعال داشته‌ایم. در سطح بین‌المللی، ما حامی بی چون و چرای جنبش‌های فمینیستی جهانی مانند دستمزد برابر برای انجام کار مشابه، مبارزه زنان تگزاس برای حق سقط جنین، مبارزه زنان عربستان برای گرفتن گواهینامه رانندگی، جنبش جهانی Me-Too و به ویژه زنان شجاع افغانستان که در خیابان های کابل، هرات، مزارشریف و هر شهر دیگری در این گوشه از جهان علیه طالبان تظاهرات می کنند هستیم. ".

در درون صفوف حزبمان، ما چندین راهکار را برای توانمندسازی نقش‌ زنان آزمایش کرده‌ایم. زنان ازسهمیه ۳۰ درصدی در ترکیب کمیته مرکزی حزب برخوردارند. گروه کار زنان حزب ما به طور اخص بر مسائل مربوط به زنان در داخل و خارج از حزب تمرکز دارد. هرگونه آزار کلامی، فیزیکی، روانی علیه زنان به طور کامل بررسی می شود.

همه آنچه که گفته شد سوالی در پی دارد: آیا حزب ما در مورد مسائل مربوط به زنان بدون نقص است؟ البته که نه. همیشه جای پیشرفت وجود دارد. به عنوان زنی با سابقه بیش از چهار دهه مبارزه برای حقوق زنان، مشتاقانه منتظر نشست کنگره حزب خود در ۱۲ تا ۱۴ نوامبر هستم تا مسائلی با ماهیت فمینیستی را عرضه کنم.

با تشکر،
رزا روزبهان
عضو شورای مرکزی و از مسئولین گروه کار امور بین الملل حزب چپ ایران (فدائیان خلق)