سینه سپر ساخته ای ای صنم
دست بر افراخته ای ای صنم
آتشِ می در رگِ جان ریخته
مست برون تاخته ای ای صنم
در سر و دستارِ نگونسارِ شیخ
پنجه در انداخته ای ای صنم
چوب به ما تحت و به فرقِ سرش
تیغِ دو سر آخته ای ای صنم
گِردِ تنش زلفِ جلیپات را
تافته ، بنواخته ای ای صنم
پُتک گرانبار هماوردیت
آخته ، بگداخته ای ای صنم
آمده ای بادِ بلا در کَنی
بادیه نشناخته ای ای صنم
شیخ به تنگ آمده از عشوه ات
وه که چه پرداخته ای ای صنم
شیوۀ چَشمت ره دین می زند
با که نظر باخته ای ای صنم
اینهمه عنتر صفت سِفله را
منترِ خود ساخته ای ای صنم
ونکوور ، آگوست 2009 – مرداد 1388
نظرات خوانندگان:
دست مریزاد
جهان 2009-08-24 15:36:39
|
زنده باد خانم طه، درست به هدف شلیک کرده اید. کوتاه، رسا و روشن، با زبانی تندرست وبی تکلف.
وزنی که برگزیده اید برای مضمون شعرتان مناسب ترین است.شاد و شنگ، دست مریزاد!
با غزلی خوش به سروپای شیخ
شعله در انداخته ای ای صنم!
جهان
|
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
