اگر
می توانستم
نغمه ای باشم
برایِ پروازِ پروانه ها
یا
قطره آبی
برایِ ریشه ی خشک شقایق ها
اگر در این فلاتِ همه جایش اندوه
می توانستم
یکی لبخند باشم
بر لبانی خشک
یا
تن پناهی در شب
برای بی پناهان
اگر
می شد
تنها
قاصدکی باشم
چون تو
در کوچه هایِ سکوت
آنجا
که
فریادِ کودکانش خاموش شد
در عربده ی باروت
اگر
می توانستم شانه ای باشم
در خرامِ گیسوانِ رقص
و
یا
اگر می توانستم
نه آوازی
که
آ هی از دریغ
از جاری ی اشک
بر چشمانی بی فروغ
تنها تو را می خواندم
به صد هزار آواز
ای گیسو بلند
همزادِ حکیمِ توس
تو ای مردِ سخن
21/05/2021
این شعر را از این جا بشنوید