خشک سالگان

اینجا خشکسالی ست دوست من
نه اینکه سال خشک باشد
همه چیز، حتی ماهی ها هم خشکند
به هر چه دست بزنی
پوسته پوسته میشود، میریزد
قلبت را باید بگیری بچسبانی به تنۀ درخت
تا تپشی در این تنۀ سنگ شده شاید بیفروزد

دارم نامه ای به تو می نویسم
اینجا تا زانو فرو رفته ام در جماد
و کوهساران بطرفم خیز گرفته اند از همه سو
تا به یغما ببرند پَر هایم را دانه دانه
من قاصدکِ اینها نبوده ام
اگر هم بوده ام حالا می خواهم بخانۀ قاصدک ها برگردم
سنگها از تماس پوستم بریزند
میخواهم همان قاصدک روز نخست باشم
و رنگ طوطی ها که از همسایگیشان بر من نشسته است
از تار هایم پاک شود
دارم صدایت میکنم
دنبال خانۀ قاصدک ها می گردم
چراغ مرا در یک شب تار به باد ها آویختی
به دنبال آن چراغ می گردم
تا راه آمده را
روی جاده ای خیس از باران
به سیاره ی قاصدک ها باز گردم