وای ، از این روزگار_ طوفانی
که شده در سرای_ انسانی
یکزمان بزم بود و رقص و طرب
این زمان، رنج و درد_ طولانی
یا به رزم ، با سپاهی از کرونا
چون بسان_ نماد_ شیطانی
که شده در سرای_ انسانی
آفریننده ی_ پریشانی
این زمان، رنج و درد_ طولانی
چشم به راه_ دوا و درمانی
کی شود دوره ی نشاط و شعف
همه سرمست ، با غزل خوانی
دکتر منوچهر سعادت نوری
*
آرشيو مقالات و سروده ها
http://asre-nou.net/php/ar_author.php?authnr=1023
