بانوی همیشه والا

هفدهمین روز اوت است
سالِ دوهزار و نوزده،
باران می بارد تُند و بی امان،
باران می بارد.
از دور ها تا اینجا آمده ام
تا دیداری تازه کنم با شما
بانوی همیشه والا.
سوخته تن
فروریخته سقف
آوار بر دامن،
وه که هنوز پرشکوهی شما بانو!
چه بی شمارند این غم اندود جانها
که از هرجا -نمیدانم کُجا ها و کُجا ها-
به دیدارت آمده اند.
تا هستند اینان غَمَت مباد، خواهی بود.
از آن همه پَست هِمّت ِ سودجو و فرصت طلب
که به هزاران وعده
جانت سوخته ات را نَمد کلاه خود کردند،
اینجا خبری نیست.
به هیچ وعده وفا نکردند خیل سودجویان محتال،
زهی دون همّتی، که نان به نرخ روز می خورند کلّاشان.
امّا تو
آی بانو ی همیشه والا،
همواره باشکوه خواهی بود
حتّی ،سوخته تن، فروریخته سقف، و آوار بردامن.
بی که به دلّالان و کلّاشان ِ فرصت طلب نیازت باشد،
چشمم به دیدارت روشن شد
بدورد نه ،که بامید دیدار.

***********************
Samedi le 17 de mois d'Aout 2019,SQUARE RENE VIVIANI,PARIS