همدردی بیسابقه تمامی اقشار جامعه، چه در ایران و چه در خارج از کشور، با خانوادههای قربانيان فاجعهى شليك به هواپيماى مسافرى، و همدلی همگانی برای پاسداشت نام آنان با حضور در گردهمائیهائی که در ایران و سایر کشورها اعلام شده، در نوع خود در چهار دهه گذشته بینظیر است. و این نشانه روشنی است بر بیداری همگانی برای به گور سپردن میراث شوم حکومتِ کشتار و چپاول و تزویر.
واكنش شريف هنرمندان در ايران كه از خيزش اعتراضى سراسرى آبان ماه و رفتار ددصفتانه رژيم اسلامى به آن شروع شد اكنون با فاجعهى شليك به هواپيماى مسافرى شكل كاملا مسئولانهاى به خود گرفته است.
بیانیه هنرمندان نامدار کشورمان در محکوم کردن کشتار وحشیانه آبان ماه نقطه عطفی بود در انجام وظیفه انسانی و اجتماعی آنان که با انتشار اطلاعیههای تازهای تکمیلتر نیز شد. اعلام لغو افتتاح نمایشگاه عکس فیلمساز شهیرمان داریوش مهرجوئی مشخصا به دلیل همزمانی آن با روز پنج دی، روزی که برای بزرگداشت جان باختگان اخیر راه آزادی ایران تعیین شده بود، یک حرکت انسانی و به یاد ماندنی از هنرمندی بود که با فیلمهایش جاودانه است. پیام کوتاه اما تکاندهنده بهرام بیضائی در پیشگیری از اجرای مراسم سالگشت تولدش در ایران به دلیل "همزمانى با چهلم قربانيان وقايع خونبار و باورنكردنى اخير" نمونه درخشان دیگری از مسئولیت شناسی هنرمندی خردمند بود.
از حرکت شریف مستندساز جوان محسن استادعلى که جایزه اش را در جشنواره سينما حقيقت در تهران به پویا بختیاری، جانباخته را ه آزادى، تقدیم کرد قبلا نوشته ام. همزمان ١٢٥ مستندساز ایرانی با انتشار بیانیه مشترکی، ضمن ابراز همدردی با خانوادههای داغدار و آسیبدیده اعتراضهای آبان، نوشتند که ما «اعلام میکنیم که نه تنها چشم بر روی واقعیتهای امروز سرزمینمان نمیبندیم که در کنار مردم و دوش به دوش آنها روایت خود را از آنچه بر ما گذشت ثبت و حفظ خواهیم کرد؛ روایت جان به لب رسیدن از غم نان، روایت کشتهشدگان بیتدفین و بیمزار و زندانیان بینام و بینشان که هر کدامشان کسی از ما هستند.» محمد رسولاف، جعفر پناهی، رخشان بنیاعتماد بهمن كيارستمى و مهوش شيخ الاسلامى از امضاکنندگان این بیانیه بودند.
و حالا در واكنش مسئولانه به فاجعه كشتار مسافران يك هواپيما و دروغگوئىهاى وقيحانه مسئولان مملكت در انكار واقعيتى عريان، بار ديگر هنرمندانمان به ميدان آمدهاند تا مرگ بزرگترين ويترين جلوه فروشى رژيم اسلامى يعنى جشنواره فجر را اعلام كنند؛ از رخشان بنىاعتماد و جعفر پناهى كه همواره در صف اول معترضين بودهاند تا نورسیدگانی همچون مسعود كيميائى و ...
آن دسته از هنرمندانى كه تا كنون عدم حضورشان در اين جشنوارهى پيشاپيش مرده را اعلام نكردهاند، - چه در بخش سينما و تئاتر، و چه در موسيقى و هنرهاى ديگر - دارند سرنوشت هنريشان را به رژيمى گره مىزنند كه دير نيست به زبالهدان تاريخ سرنگون شود.
رضا علامهزاده
سیزده ژانویه 2020
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد