آن «فردا»ی بد، امروز، ۱۳ بهمن، فرارسید؛ همان‌طور خود در شعرِ «ایکاروس»اش گفته بود: «همیشه احساس کرده‌ام / امروز نه / فردا پرپر خواهم شد».
شهروز رشید، دوست عزیز من و ما، شاعر نجیب و ادیب وارسته، زبان‌دان و پژوهشگرِ خستگی‌ناپذیرِعرصه‌ی زبان و شعر فارسی و فرهنگ ایران و جهانِ امروز از آستانه درگذشت.
شهروز پیش از هر چیز، انسان بود به‌معنای خاص کلمه. فروتن و بردبار و کوشنده و مهربان. دل در گروِ زبان و فرهنگ مرزوبوم‌مان داشت. یکی از برجسته‌ترین پژوهشگران آثار نظامی گنجوی در خارج کشور بود، و دلبسته و پژوهنده‌ی بی‌آرام جلوه‌های گوناگون فرهنگ جهانی.
ازدست‌رفتن شهروز نازنین، برای فرهنگ ایران زمین ضایعه است و برای ما دوستان‌اش دردی فراموش نشدنی. یاد بیدارش همواره با ماست.
