شاهِ موشان

شهر خالی‌ست ز مردانِ هماورد مگر
که تو واماندۀ « نامرد» در آیی از در
آنچنان شکّرِ خرزهره به عالم مفروش
ایچنین شهد وعسل از خرِ خرزهره مخر
منما دست درازی به طعام دگران
کاسۀ حرص و طمع باز به آن خانه مبر
آنقَدَر بردی و خوردی که چُنین فربه شدی
ترسم آخر ترکد بادکنکِ باد به سر
رفت پنجاه که آسوده و وِل می‌گردی
خود همینی چه تو را تاج به سر تاج زِ سر
شاه موشان دُمی افراخته می‌جنباند
تا کجا گربۀ دلباخته گیردش به بر
جوی از غیرت اگر بود تو را در رگ و پِی
نشدی بر درِ آن خانه که راندت از در

14 نوامبر 2018