مردم خیابانها را به تصرف در آوردند!

امروز هجدهم تیر ماه ١٣٨٨، در دهمین سال گرد قیام دانشجوئی هجده تیر، توده های مردم بار دیگر خیابان ها را در ادامه تظاهرات های میلیونی خود به تصرف در آوردند. گزارشات رسیده حاکی از آن که امروز پنج شنبه، بیش از ده نقطه تهران شاهد تظاهرات مردمی بود که با شعارهای "مردم ایران ساکت نخواهند نشست"،"نترسید نترسید، ما همه با هم هستیم"، "مرگ بر دیکتاتور"، "مرگ برخامنه ای"و" ما بچه های جنگیم به جنگ تا به جنگیم"، یک بار دیگر به میدان مبارزه علیه وضع موجود آمدند. مردم با شیوه جدید مبارزاتی خود، با برگزاری تظاهرات در چندین نقطه تهران، ماشین سرکوب رژیم را گیج و ناکارآمد کردند.

پیام امروز مردم به حاکمان سرکوبگر جمهوری اسلامی، به ویژه بعد از سرکوب های اخیر، از همیشه روشن تر بود:ما تا تغییر وضع موجود به خانه های مان برنخواهیم گشت.تازه آغاز کار است.برای مقابله با ماشین سرکوب تان، روش های مبازراتی مان را پیوسته تغییر و ارتقاء خواهیم داد. مطمئن باشید ماشین سرکوب تان را همان گونه که با شاه کردیم، از کار خواهیم انداخت.

توده های مردم ایران از وضع و حکومت موجود خسته و ناراضی هستند. ادامه این وضع برای شان امکان پذیر نیست. اگر دیروز انتخابات را بهانه این نارضایتی ها قرار دادند، امروز به مناسبت هجده تیر و روزهای دیگر به بهانه های دیگر عرصه را در خیابان ها به رژیم و نیروهای سرکوبگرش تنگ خواهند کرد. مردم مبارزه ای را آغاز کرده اند که تکلیف آن را دیر یا زود باید در میدان مبارزه علیه کلیت رژیم، در کارخانه ها و ادارات، در پالایشگاه و دانشگاه ها، در مدارس و بیمارستان ها، با یک اعتصاب عمومی سیاسی مشخص کنند.

دیکتاتورها هرگز از تاریخ نمی آموزند. حاکمان جمهوری اسلامی به عاقبت شرایطی که شاه برای مردم بوجود آورده بود، فکر نکردند. همه ی این سال ها تا توانستند به مردم ظلم کردند. سنگ فرش خیابان ها را از خون شان گلگون کردند و در زندان ها حمام خون براه انداختند. با این هدف که در جامعه
آنچنان رعب و وحشتی ایجاد کنند که کسی جرئت نفس کشیدن نداشته باشد.

سی سال تمام تا آنجا که برای شان مقدور بود، از جیب مردم برای مقابله با مردم انواع دستگاه سرکوب به وجود آوردند، در خبابان ها نمایش قدرت دادند، برای مقابله با شورش های اجتماعی مانور دادند و قدرت پوشالی خود را به زور تبلیغات، بیش از آنچه که بود نشان دادند. گارد ویژه به جای گارد جاویدان درست کردند. بسیج و سپاه تشکیل دادند. هدف شان این بود جمهوری اسلامی را شکست ناپذیر کنند. درست همان آرزوئی که شاه داشت و با خود به گور برد. مردم در قیام اخیرشان آرزوی جاودانگی رژیم را به کام اش تلخ کردند. ماشین سرکوب و زندانش را به هیچ گرفتند.

آنچه که مردم برای تداوم مبارزات شان لازم دارند، فراگیری اشکال مبارزه، برنامه عمل مبارزاتی، سازماندهی، ایجاد رهبری جمعی از درون مبارزات خود، گسترش مبارزه به مراکر کلیدی تولیدی و اقتصادی است، که جمهوری اسلامی و ماشین سرکوب اش از آن تغدیه می کنند. در نهایت مردم به این نیز لازم است بیاندیشند که چه چیزی را باید جایگزین نظم و نظام کنونی کنند.

انقلاب آینده نباید به مانند انقلاب ۵۷ به انحراف کشیده شود. نباید به آمریکا و دیگران اجازه داد، بر روی انقلاب مردم موج سواری کنند و این بار نیز، همان گونه که خمینی و دار ودسته او را در رهبری مبارزات مردم علیه شاه قرار دادند، عوامل دست نشانده خود را به مردم تحمیل کنند. نسل امروز، نباید اشتباهی را که نسل ما در سال ۵۷ کرد، تکرار کند. برای یک بار و برای همیشه باید دست بیگانگان را از دخالت در امور خود کوتاه کنیم.

هیچ کدام از آن ها خواهان ابقآء حقوق مردم ایران نیستند. اگر ایرانی آزاد می خواهیم، اگر عدالت و برابری می خواهیم، اگر رفاه اجتماعی می خواهیم، اگر ایرانی بدون تبعیض جنسی، قومی، طبقاتی، سانسور، سرکوب، زندان، شکنجه و در یک کلام جامعه ای نوین عاری از ظلم و ستم و استثمار می خواهیم، باید به نیرو، توان وخرد خود متکی باشیم.

جمهوری اسلامی رفتنی است. زمانش به سر آمده است. با یک تکان میلیونی و برنامه ریزی شده از هم می پاشد. هیج حکومتی در مقابل قدرت مردم توان ایستادگی ندارد.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
پنجشنبه ١٨ تیرماه ١٣٨٨ برابر با ۹ ژوئیه ۲٠٠٩
www.kanoon-zendanian.org