پاسخ به غزلی مهرآمیز که بیت آغاز و پایانش چنین است:
ایا که در سخنت نغمه‌های سرمستی ست
اشاره ای زِ تو خود دستمایۀ هستی ست
مگر که لطفِ تو آید به پیشباز مرا
کزین گذار گذشتن نه کارِ تردستی ست
ــــ
کبوترانِ پیام‌آورنده
تو را ربودنِ دل‌ها نه از سرِ مستی‌ست
که دلرباییِ خوبان، بهانۀ هستی‌ست
دلی ستوده، ضمیری زدوده می‌خواهد
گشودنِ درِ دل‌ها نه کارِ تردستی‌ست
مباد پایِ سبک‌رفته‌ات به سنگ آید
گذارِ عشق و محبت بلندی و پستی‌ست
نیامدی که ببینی به گاهوارۀ شب
مرا به سینه چه شور و به سر چه سرمستی‌ست
کبوترانِ پیام آورنده می‌گویند
درونِ سینۀ ما، عاشقانه‌پیوستی، ست
با محبت‌هایم،
منیر طه
9 اکتبر 2018
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
