پس از جنبش سیاهکل، جنبش دانشجویی اوج گرفت ودانشگاه ها همواره صحنه اعتراضات واعتصابات دانشجویی بود، ساواک، گروه گروه دانشجویان را دستگیر میکرد وتحویل زندان قزل قلعه میداد، اما چون اکثر فعالیتها منحصر به جنبش دانشجویی بود ، دانشجویان پس از چندماه آزاد میشدند، ودیگر دانشجویان مشتاقانه از زندانیان آزاد شده میخواستند که خاطرات حودرا از زندان وزندانیان بیا ن کنند، درمیان خاطرات تلخ و شیرین زندانیان، آنچه شگفتی آور وتحسین برانگیز بود، نقل خاطرات از زندانی نابینایی بنام بیژن هیرمن پور بود، که دانش بالای تئوریک و مقاومت دلیرانه اش در زیر شکنجه احترام برانگیز وتحسین برانگیز بود
بیژن هیرمن پور در سال ۱۳۲۰در اصفهان متولد شد، واز همان دوران کودکی و نوجوانی بیعدالتی ووجود فقر د رجامعه او را رنج می داد، بطوریکه حتی پول توجیبی خودرا به فقرا میداد، بیژن درسن ۱۵ سالگی احساس کرد که بتدریج بینایی اش را از دست میدهد ، و بهمین علت مدرسه راترک کرد و بمدت ۵ سال به فراگیری موسیقی پرداخت اما با تشویق خانواده بار دیگر تحصیل را از سر گرفت ودر مدت یکسال کلاسهای چهارم و پنجم وششم ادبی را راطی کرد ودرسال ۴۵ در کنکور دانشکده ادبیات و دانشکده حقوق شرکت کرد و در هردو رشته پذیرفته شد. بیژن می خواست در رشته فلسفه تحصیل کند اما برادرش اورا تشویق کرد که در رشته حقوق ادامه تحصیل دهد. خواندن آثار ژان ژاک روسو ، قراردادهای اجتماعی وامیل، علاقه او را به مطالعه بیشتر کرد ، در دوران دانشجویی با محافل مطالعاتی زیادی آشنا شد و بعلت تسلط بزبان انگلیسی و مطالعات اثار مارکسیستی از نفوذ کلام در میان محافل برخورداربود، ازمیان دوستان مطالعاتی او میتوان از عبدالکریم حاجیان سه پله ،مسعود احمدزاده وامیر پرویز پویان نام برد.
هیرمن پور که با محافل مطالعاتی زیادی درارتباط بود در دی ماه سال ۴۹ درارتباط با یکی از این محافل دستگیر شد، اما پس از جنبش سیاهکل بااین وجود که در هیچ اقدام عملی شرکت نکرده بود شدیدا مورد شکنجه قرار گرفت ،
بیژن هیرمن پور، مترجمی توانا وآگاه به تئوری های مارکسیستی وجامعه شناسی بودو درفرانسه کتاب کمون پاریس را ترجمه کرد.
هیرمن پور بدون شک یکی از صادق ترین واندیشمندترین ودر واقع یکی از استثناهای جنبش چپ ایران بود. یادش گرامی
یداله بلدی
