دریای کاسپین
https://www.youtube.com/
یگانه ی نوشدانه ی خاوریارِ باخترِ خاور
پریچهره ی پردیس، پروانه ی پیمانِ باور
تاجِ تاراجِ ایرانشهر
دریای پُرکسِ بی کس!
از آن هنگام که خزر نامیدنت
خُروشت خاموش، خاویارت خزانه ی خویش
بر خوانِ خانه ی دربندت، سورچرانی می کنند
دیوان از چهار ناکجای توران
بر پیکرِ پریساییَت زنجیری از نفت و گاز بسته اند
تا لبانت را از پستانِ دوشیزه ی سپید گیسو
و بسترِ آرمیده ی آبیَت را
ازسایه بانِ سبزِ البرزِ کهن جوان سال بَرکَنند
تا غرشِ شیرانِ گرسنه و نیستیِ ببرهای مازندرانت* را
از کرانه ی آبی، تا ترانه ی تندیسِ تنهایی
کُرنشِ کوبِش گردانند
تا شیرانِ بالدارِ پاسارگاد
بی پرِ پرواز از فرازِ پشته ی ایران
بر ناکجای هیچستان، پرتاب شوند
و فَرَوَهَر از نگارِ هر نگاه فرو افتد
تا یگانگی ات را بیگانگی
فراز و فروزت را
فرود و فروپاشی بگردانند
سیمایت را از آستانه ی آبی
به پایانه ی سیاهی
جانِ مانده ی مازندرانت را
تکه تکه به هر کجایی بکشانند
تا واپسین واپسگرایان
با واگذاریت زیرِ گام های پوتین
اورانیومِ نیستیِ هستی را غنی
آبِ سبک را سنگین گردانند
تا میهنِ بازهم مانده دربند
دوباره پُلِ پیروزیِ پوتین ها گردد
تا ماهِ نَخشَب فرازِ بخارا را
از زیرِ آبستانت به کوچستان کشانند
تا نام و نشانش را واژگون
پرتوِ پردیسیَت را
بر سیمای دیوبادِ خویش آذین بندند
بر گِردش بانگِ سَماع سر کشند
تا با گنجینه های گنجه
نانِ بربری بر کامِ تُرک تازی بپزند
تا اَرانیان گسسته از پبوند و پیشینه
نوشِ جویدن، نیشِ خوردن کنند
تا تالشیان دلاورانِ گرشتاسبی
هنگامه گردانانِ هر هنگام را
از پُشتِ پُشته ی نیاکان
پیشِ پیشینه ی ایران
و دلِ شاهِ نامه ها به تاراج برند
آنگاه رامشگرانِ بازارِ تاراج
در بسترت جهانگیری، تاجگذاری
کام روایی خواهند کرد
دژی از دیوان دریابانت
خِضر و خَزَر دریادارت می شوند
بدینسان
کاسپین در سُوگِ فَر، فَرزندش پیِ رستم
درفش در پیِ کاوه
رخش در پیِ آذرخش
آزادی در پیِ کوروش می گردند
تا بازهم، پیکرِ ایران را
پاره پاره بر بارِ شتران
به پابوسِ سنگِ سیاه نبرند
تا اسلام ِ تشنه ی هسته ای گرسنه ی ویرانی
بر نیستیِ هستیِ ایران
جهانگیر، جهان گستر
جهاندار نگردد.
10 اکتبر 2007
گوتنبرگ- سوید
سُروده ای آز آبتین آیینه
برگرفته از دفترِ آماده ی چاپِ «کوروش نامه»
پانویس:
نگینِ نگاه به ببر متزنئران یا ببر کاسپینی یا هیرکانی است که شوربختانه واپسین ببر نزدیک به پنجاه سالِ پیش در پارکِ گلستان دردیکِ گرگان دیده شده و از میان رفته است.
