اعتصاب سراسری، پاسخ کارگران و زحمتکشان به گسترش بحران و فلاکت!

از روز سه شنبه اول خرداد هزاران نفر از رانندگان کامیون و کامیونداران ایران در چندین استان کشور دست به اعتصاب سراسری زده و از حمل بار و سوخت خودداری ورزیده اند. این بخش از زحمتکشان که جمعیت آنها در سراسر کشور به ۳۶۰ هزار نفر میرسد، هدف از اعتصاب خود را اعتراض به افزایش عوارض اتوبانها و هزینه بیمه، گرانی لوازم یدکی و ثابت ماندن کرایه حمل و نقل بار اعلام کرده اند. به دلیل مشارکت بخشی از رانندگان تانکرهای حمل سوخت، در برخی شهرها نظیر اصفهان و شیراز شاهد صف های طولانی اتومبیل در برابر پمپ بنزین ها بودیم.

از دوشنبه نیز بیش از ۹۰۰ کارگر شرکت هپکو در اراک که به دنبال چند روز اعتصاب و بستن مسیر راه آهن شمال به جنوب به مقامات رژیم فرصت داده بودند، مجددا اعتصاب و تظاهرات خود را آغاز کرده اند. این کارگران نسبت به عدم دریافت چند ماه از حقوقهای معوقه و نیز خصوصی سازی شرکت اعتراض دارند.

تاکتیک بستن مسیر راه آهن توسط کارگران هپکو و نیز اقدام رانندگان زحمتکش کامیونها به اعتصاب هماهنگ سراسری، نشان میدهد که بخشهای مختلف کارگران و زحمتکشان ایران به تدریج در می یابند که با روشهای تا کنونی و اعتصاب پراکنده در محل کار خود، نمی توانند کار چندانی از پیش ببرند.

کارگران صنایع، معلمان، رانندگان، بیکاران، بازنشستگان، مالباخته گان، کولبران، زلزله زده گان، دهقانان دچار بی آبی و دیگر اقشار زحمتکش، همزمان با گسترش فقر و فلاکت، بر ابعاد اعتراضات و اعتصابات خود افزوده اند. تهیدستان شهر و روستا بروشنی می بینند که در عرض سه ماه، ارزش برابری ریال در برابر دلار و دیگر ارزهای خارجی حدود صد درصد سقوط کرده است و این یعنی گران تر شدن کالاهای مصرفی و خالی تر شدن هر چه بیشتر سفره کارگران و زحمتکشان ایران.

این روند هولناک، با خروج امریکا از برجام و شروع مجدد تحریمهای اقتصادی گسترده، آینده تیره و تاری را در برابر اقتصاد بحران زده کشور و معیشت کارگران و زحمتکشان ایران قرار میدهد.

با این همه رژیم اسلامی ایران یک لحظه از پمپاژ میلیاردها دلار به کشورهای مختلف خاورمیانه برای تقویت نیروهای وابسته به خود و جنگ افروزی ابایی ندارد، که تازه ترین نمونه آن کشف انبوهی از جعبه های پر از پول نقد در مرز ایران و عراق بود که با هدف تقویت ائتلاف های سیاسی وابسته به رژیم ایران در انتخابات اخیر عراق ارسال شده بودند. بنابراین همچون سابق حاکمیت استبدادی و سرمایه داری ایران قصد ندارد با پایان دادن به ماجراجوئیهای سیاسی و نظامی خود در منطقه، اندکی از میلیاردها دلار درآمد ناشی از فروش نفت را صرف رفاه و تامین اجتماعی اکثریت مردم ایران کند. این رژیم با سیاستهای اقتصادی ویرانگرانه اش از یکطرف و امپریالیسم امریکا و متحدینش با تحریمهای اقتصادی کمرشکن که دود آن اساسا به چشم تهیدستان شهر و روستا میرود، دست در دست هم، فقر و بیکاری و فلاکت گسترده ای را بر اکثریت مردمان کشور تحمیل کرده اند. بیش از ۱۲ میلیون جوان بیکار، بیش از ۹۵ درصد کارگران قراردادی و غیررسمی، صدها شرکت ورشکسته و صدها هزار کارگری که حتی دستمزدهای ناچیز خود را ماههاست دریافت نکرده اند و تعیین حداقل دستمزد توسط شورای عالی کار یک چهارم زیر خط فقر و اکنون سقوط فاحش ارزش ریال و عبور بهای دلار از مرز هفت هزار تومان، همه و همه نشانگر این نکته است که کشور ما در بطن جنبش های اجتماعی روزانه و متعدد، آبستن انفجارهای اجتماعی عظیمی همچون خیزش دیماه است تا بتواند برای همیشه به استبداد و چپاول رژیم اسلامی پایان دهد.

مردم ایران تنها با تکیه بر نیروی لایزال انقلاب اجتماعی خود، میتوانند هم از شر رژیم اسلامی خلاص شوند و هم قبل از اینکه دیر شود جلوی نقشه های امپریالیستی امریکا و متحدانش برای کشور ما و تحمیل بدیل های ارتجاعی بر مردمان ایران به ایستند و مانع از تبدیل ایران به افغانستان و یمن و لیبی و عراق و سوریه دیگر شوند. سناریوی سیاهی که همه امپریالیستها به مدد نیروها و دولتهای مرتجع خاورمیانه پدید آورده اند.

اعتصاب عمومی سراسری، تقویت پیوند و هماهنگی میان بخشهای مختلف طبقه کارگر و سایر جنبشهای اجتماعی و نیز ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و مردمی – چه محلی و چه سراسری- آن راهکارهایی است که کارگران و مردمان ایران میتوانند از طریق آن، زمان وقوع یک انقلاب اجتماعی نوین در ایران را جلو بکشند و رژیم جنایت و سرکوب و غارت و استثمار را به لبه پرتگاه ببرند.
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۳ خرداد ۱۳۹۷ – 24 مه 2018