شب هفت

وقتی کسی را دوست داری
او خاطره شود؛
خاطره گنج می شود. ناشناس
فر ۱۳۳۴-۱۳۹۷

نماندی تا روز تار ما را ببینی-
غباران در غربت؛ غروب عمر،
ذرات معلق خاطره و غم
در اتاق ماتم.
دور، نان گران؛
آبرو ارزان.
ظلم، تبعیض، زور، تزویر، زر-
دزدی کلان
بیکاری فراوان
بیآبی سرتاسری
خشگی گسترده.

نماندی تا مرا به خویشان
سهوا با نام عوضی معرفی کنی.
یادت در جمع
هوای تنفس را اشباع کند.

نماندی تا حافظه ات قاطی کند.
از کودکی بگویی؛
ولی یادت نیآید که نهار چه خوردی.
*
تراژدی مرگ فرزند در شکیبا جمع اولیا.
سفید- سیاه و رنگی- سکانس عکس:
اسلایدها بر دیوار
چرخه حیات تو از کودکی تا پدری.
خواهر بغض در گلو
کلمات را فرو خورد با لکنت.
پدر پشت پدیوم با بغض..
مادر تکیده بر صندلی چلانده
خرما بین 2انگشت
در فاصله دهان در مکث؛
به دور نگرد.
ما انبوه اندوه ندانیم بچه اندیشه کند؟
یا در چه زمان ذهنش غور کند؟

حضور گلهای سفید لاله، رز، میخک؛
بشقاب ترحلوا، زولبیا، خرما،
نارنگی، موز، انگور، سماور چای و قهوه
ردیف فنجان، سفید حفره.
شیرین حیات در سکوت وفات
ما بی تو مانده ایم.

140418