کشور ایران در طول تاریخ صد ساله‌ی اخیر خود شاهد دو انقلاب مشروطیت و خیزش 1357 بوده که بیانگر خواست و اراده‌ی مردم برای آزادانه زیستن و مشارکت در تعیین سرنوشت خويش می‌باشد. اما افسوس که هر بار با به نتیجه رسیدن انقلاب، کسانی که تا دیروز داعیه‌دار آزادی و دموکراسی بودند با چشیدن طعم قدرت، خود به بزرگ‌ترین ناقضان و عاملان سلب این مفهوم مقدس از مردم مبدل گشتند. به طوری که تقلب گسترده در انتخابات دهمین دوره‌ی ریاست جمهوری و کودتای دولت نهم با حمایت نهادهای فراقانونی نمونه‌ی بارزی از بی‌توجهی به خواست و اراده‌ی مردم و ترجیح منافع مفسدان طالب قدرت را آشکار ساخت.
انتخابات که اساسی‌ترین و بدیهی‌ترین رکن و زیربنای دموکراسی و بیانگر اعمال اراده‌ی آزاد مردم برای مشارکت در تعیین سرنوشت خود و کشور خویش می‌باشد، متاسفانه در زیر لوای جمهوری اسلامی بیش از آن‌که بازتاب این اراده مردمی باشد به دست آویزی برای فریب و مشروع جلوه دادن نظام مبدل گشته است.
جای بسی تاسف است که از یک سو در این دوره از انتخابات فرمایشی حق انتخاب محدودی که برای مردم باقی مانده بود نیز مورد تعرض رهبران نظام قرار گرفت و از سویی بار دیگر خواست و منافع آنها بر خواست و اراده‌ی مردم ترجیح داده شد به گونه‌ایی که حتی شورای نگهبان با حق نظارت استصوابی نیز اقتدارگرایان را راضی نمی‌کرد.
مشارکت گسترده‌ی مردم در این دوره از انتخابات که نتیجه‌ی ترکیبی از فشارهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و واکنش سلبی در برابر عملکرد چهار ساله‌ی ریاست جمهوری احمدی نژاد و بازار گرمی‌هایی همچون مناظرات انتخاباتی برای کشاندن مردم بر سر صندوق‌های رای بود بر خلاف خواست سران نظام (که در پی مشروع و مردمی جلوه دادن خود بودند) نتیجه‌ای کاملاً عکس داشته و به جای این‌که به تجدید مشروعیت کاذب نظام بیانجامد سرآغاز شکل‌گیری جنبشی گردید که نظام را با بحران مشروعیت مواجه، و ماهیت اصلی، شکاف‌های نامتعارف، غیر مردمی و عوام فریبانه‌ی آن را بر مردم بيش از پیش عیان ساخت.
از اینرو ما جمعی از فعالین دانشجویی و مدنی کرد، ضمن ابراز همدردی با خانواده‌ی قربانیان و ادای احترام به شهدای راه آزادی و محکوم کردن خشونت‌های وحشیانه علیه مردم، مصراً از ملت کرد و کلیه احزاب و اپوزیسیون‌های کردی که از همان اوان انقلاب اسلامی به ماهیت غیردموکراتیک و غیرمردمی آن پی برده و در طول این سی سال هزینه‌های بسیاری را برای مقابله متقبل نموده‌اند، در شرایطی که بیم سازش شبهه رهبران این حرکت می‌رود، درخواست می‌نماییم تا بر هر چه گسترده‌تر کردن این نافرمانی مدنی با گفتمانی مستقل و ملت ـ محور، به حمایت از جنبش و حامیان آن اهتمام ورزد. همچنین ضمن درخواست ابطال انتخابات و برگزاری مجدد آن با نظارت نهادهای بین‌المللی، به سران نظام متذکر می‌شویم که آشوبگر و عاملان بیگانه خواندن حرکت میلیونی مردم و توهم تئوری توطئه برای طفره رفتن از قبول واقعیت و نادیده گرفتن خواست و اراده ی آزاد مردم راه به جایی نخواهد برد.
امید است که این حرکت و جنبش سر آغازی باشد برای گذار از تئوکراسی قرون وسطایی و تحقق دموکراسی پلورالیستی با دورنمای فدرالی، برای تمام اقشار و آحاد مردم و ملیت‌های تحت ستم ایران.
10 تير 1388
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
