چند شعر

چند شعراز:طاهر آهنگری(شاعرمعاصرکرد) مهاباد
ترجمه: خا لد بایزیدی(دلیر) ونکوور
۱-
اشک!
نامه ی خا لی زنی است
سرشاراز
واژه های سپید
که همه شب
سرازیرمی شود روی تنهایی اش
همه ی صفحه های آئینه
جای پنجه ی نفس های زنی
روی آن نقش بسته
پنجره های جهان
از زبان زنان
عشق را
به یقه ی ماه
سنجاق می زنند

۲-
نگاه هایت!
الفبای تازه است
می باید...
بار دیگر
یاداش بگیرم

۳-
که می جنبانی ام...
آرزوی کودکی ام می کنم
فارغ ازآغوش تو
مادر...
گمنام اند آرزوهایم

۴-
پژواک سپیده دم
بگوش می رسد
سیه ابری بارانی
سپیدی ابری را
به آعوش گرفته
بلندگوها
ازمناره ها
اذان سپیدی را
سرمی دهند

۵-
فصل!
سخاوت باران
نزدیک است
دیوارهای خسته
بمن می گویند:
مانیز..
چون شما
اززندان خسته ایم

۶-
گورستانها!
شکل ونمای خودرا
عوض کرده اند
ازاین به بعد...
درآغوش بهاری
شهیدرا
دفن می کنند

۷-
من وزمستان
باهم پیرشدیم
ازغم او سپیدی می بارد
وازغم من نیز
سپید تر از سپیدی

۸-
تنهایی!
درسلول انفرادی
دیواررا
قرائت می کند

۹-
زندان!
سرشار است
ازآزادی

۱۰-
دلم که هیچ
شعرهایم نیز
غم تورا
در دل دارند

۱۱-
برای دلتنگی ات
«دل» دارم
وبرای بارش ات نیز
«آسمان»

۱۲-
خودم می شوم
بالهایت...
تو!
تنها به:
پروازبه اندیش