"زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم" ، یکی از شعارهای کلیدی ما (و همچنین بعضی سازمان های چپ ایران) محسوب می شود که درپای همه اعلامیه های سازمان می آید. اما این شعار به حد کافی شفاف و گویا نیست ؛ مخصوصاً در افق های پیش رو که جنبش سوسیالیستی نیازمند شفافیت بیشتری است. این شعار به سه دلیل نمی تواند بیان تعهد ما به پیکار معطوف به سوسیالیسم باشد:
۱ - کلمه "آزادی" به خودی خود ، پای بندی به آزادی های بنیادی را بیان نمی کند ، و حتی درکشور استبداد زده ما که سنت مبارزه برای آزادی های فردی و جمعی بسیار ضعیف بوده ، معمولاً به معنای آزادی (= رهایی) از استبداد حاکم فهمیده می شود. این را در انقلاب سال ۵۷ تجربه کردیم و هنوز هم بسیاری از جریان های سیاسی (از جمله بعضی جریان های چپ) در عمل آن را به همین معنا به کار می برند.
۲ - تجربه نشان داده است که آزادی های فردی و جمعی در حکومت های غیردموکراتیک عموماً شکننده اند و نمی توانند از حدی ابتدایی فراتر بروند. و باز به تجربه می دانیم که دموکراسی بدون آزادی های فردی و جمعی نمی تواند پا بگیرد و در بهترین حالت ، به برگزاری یک رشته انتخابات های صوری و توخالی فرو کاسته می شود. در یک کلام آزادی های بی قید و شرط سیاسی و دموکراسی لازم و ملزوم یک دیگر هستند.
۳ - جنبش سوسیالیستی بدون مرزبندی روشن و قاطع با نظام های "سوسیالیستی" غیر دموکراتیک و همه الگوهای حزب - دولت های "کمونیستی" ، نمی تواند به تجدید آرایشی کارساز (برای فراتر رفتن از سرمایه داری و پی ریزی یک جامعه واقعاً سوسیالیستی برخاسته از پائین و متکی به پائین) دست بزند. در یک کلام ، سوسیالیسم بدون آزادی های سیاسی بی قید و شرط و دموکراسی فعال و مشارکتی ، همیشه رویائی تعبیرناپذیر باقی خواهد ماند.
با توجه به دلائل یاد شده ، ما برای بیان تعهدمان به آزادی های سیاسی ، دموکراسی و سوسیالیسم به شعار شفاف تر و گویاتری نیاز داریم و بنابراین ، به جای شعار تاکنونی ، این شعار را به کار می گیریم: "زنده باد آزادی ، دموکراسی و سوسیالیسم" ، تا از این طریق بتوانیم درهم تنیدگی ، این سه مفهوم کلیدی را مورد تأکید قرار بدهیم.
هیئت اجرائی سازمان کارران انقلابی ایران (راه کارگر)
چهارشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۶ برابر با ۰۶ دسامبر ۲۰۱۷
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
