سوم مهرماه برابر با بیست و پنجم سپتامبر 2017 ترسایی (میلادی) مردم ِ کُردستان ِ نیمروزان ِ (جنوب ِ) میانی در همه پُرسی با بیش از نود و پنج درسد به آزادی، کشورداری و خودسالاری آن سرزمین آری گفتند. بدینسان برگ ِ زرین ِ آزادیخواهی و آبادیخواهی از زیر ِ فرمانرانی کُرنش ِ فرسایش پدیدار گشت؛ آهوی آرزو ارمغان ِ تابش ِ آسایش از خواب ِ آفتاب بر درفش ِ سُرخ و سپید و سبز بنشست تا دیگربار جهانخواران با دست اندازیهای خودکامگی پیکر ِ مردمان و سرزمینشان را پاره پاره به تاراج نبردند. تا مُهر ِ پیمان نامه ی «سایکس پیکو»1916 ترسایی (میلادی) پس از فروپاشی ِ فرمانرانی ِ سُلطانهای عثمانی، جانشینان ِ خلیفه های اسلامی که مردمان ِ سرزمینهای بسیاری را دربند کشیده به کشورهای دروغین و تهی از پیشینه بخشبندی کرده اند؛ برای همیشه به گور ِ تاریخ سپرده شود.
در پیمان نامه ی یادشده بخش ِ نیمروزان ِ (جنوب ِ) میانی ِ کُردستان را به نادرستی در کشوری تازه بافته ای به نام «عراق» گنجاندند. برایندش چالشها، ناهنجاریها، درگیریها، جنگهای فراوان، کُشتن های میلیونی و نابسامانی های جغرافیای، تاریخی، فرهنگی برجا مانده ی آن تا سده های آینده پابرجا باشد.
بدینگونه آزادی ِ کُردستان پس از همه پُرسی ِ یادشده میتواند با شماری رهآورد ِ بزرگ همراه باشد:
1- خواست بیشترینه ی مردم با این دیدگاه که همه ی کشورهای همسایه، از ایران کشور ِ مادری با رژیم ِ دژخیم ِ اسلامی گرفته تا عراق ِ دروغین، ترکیه با تُرکتازیهای عثمانی تا کشورهای بزرگ و کوچک همگی خواهان برگزار نکردن ِ همه پُرسی بودند که باورمندی و دلاوری شایان ِ نگرشی دست اندکاران و بیش از نود و پنج درسد مردم ِ کُردستان ِ جنوب ِ میانی برای آزادی و کشورداری که بیش از چند سده باهمه ی توانایی که برایش کوشیده بودند؛ آری گفتند؛ آن را در گستره ی گیتی نگین نگار ِ هر نگاه گشتاندند.
2- کوتاه شدن ِ دستان ِ جهانخواری و خودکامگی ِ کشورهای بزرگ و وابستگانشان.
3- آسودگی و آسایش ِ مردم در کشوری قانونمند با داشتن ِ هُده ی (حق ِ) شهروندی برابر.
4- بهره گیری از سرچشمه های سرشار ِ دارایی و گنجینه های بزرگ ِ سرزمین در راستای پیدایش ِ دانش، پیشرفت و پویای ِ شهروندان.
5- کمک به انگیزه ی آزادیخواهی و آبادیخواهی ِ مردمان ِ ایران سرزمین ِ مادری، تا با خیزشی بزرگ از بند ِ رژیم اسلامی آزاد گردند.
6- گسترش ِ همزیستی و همبستگی با تیره های ایرانی در سراسر پهنه ی ایران هرچه بیستر گسترد گردد تا توان ِ شکوفایی، بزرگی و برپایی ِ ایرانشهری سامان پذیرد.
7- ساماندهی ِ ایرانشهر؛ کشوری بزرگ، بسترگاه ِ آشتی و آبادانی، سازگاری و سایه بانی، شهر ِ شهریار ِ شهروندی ، پُل ِ پردیس ِ میان ِ خاور و باحتر در گستره ی گیتی.
به باور ِ من کُردان ِ دلاور هم میهنان تاریخی و فرهنگی ما در چهار پاره ی پیکر ِ کُردستان با داشتن ِ پیشینه ی نخستین شاهنشاهی ِ ایرانی (ماد) و جانشینشان کوروش بزرگ در پهنه ی ایرانزمین با کُردستان ِ بزرگ نزدیک به نیمی از مردمان ِ سراسر ِ ایران میباشند که از دریای مدیترانه تا دریاچه ی آرال از دریای مازندران تا دریای پارس و از میانرودان تا فرارودان با همزیستی ِ بی مانندی که در درازای تاریخ ِ چند هزار ساله با دیگر تیره های ایرانی داشتهاند؛ میتوانند باهم کشوری بزرگ را سامان دهند که در جهان ِ پُر چالش هم اکنونی سامانه ی ساماندهی ِ نخستین ِ دیگر در پیوند با نخستین ِ پیشین گردد؛
تا چشم بر راه ِ دیگران
کُرنشگران ِ بیگانه نباشند
تا سوگ ِ کُردستان*
در باران ِ بُمبهای شیمایی*
سُرود ِ ایستایی ِ خویشآیی
نوید ِ پیروزی گردانند
تا پیکر ِ گسستگی را
چاوشگران ِ یگانه
به آزادگان ِ آیندگان
پیوند ِ پیوستگی بگردانند
تا شیر ِ خروشیده ی کهن جوانسال
دوشیزه ی سپید گیسو
نوروز را
نوروزگان ِ پیروزی
نوین روز ِ پیروز ِ دیدار
آسایش ِ آسودگی ِ آشتی یار
رامش ِ آرامش در جهان گرداند.
بیست و ششم 2017 ترسایی
گوتنبرگ- سوید
پانویس ها
* نگین نگاه به سُروده ی سوگ ِ کُردستان برگرفته از دفتر ِ جشنواره ی خدا در سُوگ ِ بُمباران ِ شیمایی ِ شهر ِ حلبچه است که از سوی سیمین بهبهانی غزلبانوی شعر ِ ایران در تابستان ِ سال 78 خورشیدی برای هفته نامه ی آریا در تهران فرستاده شد؛ سُروده یادشده بدون ِ نام چاپ و پس از چند روز آریا بسته شد.
* نگین نگاه به بمباران شیمایی ِ شهر ِ کُرد نشین ِ حلبچه از سوی رژیم عراق در 25 اسفند 1366 خورشیدی است که بیش از پنج هزار تن دهشتناک کُشته شدند.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد