روشن است که منطق مبارزه طبقاتی در اعماق جامعه ایران در جنب و جوش است و دیر یا زود آهنگ داد خواهی و مبارزه مطالباتی زحمتکشان, مزد بگیران,زنان و دیگر اندیشان و همه محرومان و محکومان و شکنجه شدگان راه آزادی گفتار و نوشتار و همه هنرمندان و خرد ورزان اهل قلم در بند حکومت ارتجاعی و قرون وسطا یی جمهوری اسلامی ایران, سر ریز خواهد شد و نهال اندیشه خود را خواهد گستراند و جبهه نبرد نور برسیاهی و تباهی, پرچم خود را بر گستره ایران زمین به اهتزاز خواهد نشاند.
امسال نیز کارگران ایران و تشکل های مستقل کارگری اجازه برگزاری راهپیمایی پیدا نکردند و مسئولان دولت جمهوری اسلامی ایران با عناوین مختلف با درخواست آنها مخالفت نمودند و مطابق معمول سعی کردند تا اعتراضات کارگران را در چهارچوب سیاستهای دولتی محدود نمایند. اما امسال هم کارگران ایران خارج از چهارچوب های تعیین شده, اینجا و آنجا در شهرهای مختلف دست به تظاهرات بیرونی زدند و یا در برخی از شهر ها در سالن ها, گرد آمدند واین روز را گرامی داشتند و نسبت به مطالبات خود اطلاع رسانی نمودند.
مطالبات کارگران ایران که از بدیهی ترین خواستهای نیروهای کار اند، همچنان بر روی هم تلنبار می شوند و پاسخ مسئولان جمهوری اسلامی به آنها هم جز سهل انگاری، سرکوب، تهدید و دستگیری، شکنجه و کشتار نیست. امنیت شغلی، درخواست ماه ها حقوق عقب افتاده، تناسب اضافه دستمزدها بر اساس تورم لگام گسیخته، تأمین بیمه های اجتماعی و درمانی، حق اعتراض و اعتصاب و برگزاری مناسبتهای کارگری، و مقابله با سیاستهای ضد اشتغال زنان و خانه نشین کردن آنها از زمرۀ این مطالبات اند. امسال نیز در آستانه روز کارگر، ماموران امنیتی به خانه ها و محل کار تعداد زیادی از فعالان سرشناس کارگری یورش برده و اقدام به دستگیری آنها نموده اند. دستگاه های امنیتی سعی به متوحش کردن کارگران و عقب راندن آنها از خواستهای بر حق خود دارند. در قطعنامه سیاسی که کنگره ۱۴ سازمان پیرامون مسائل کارگری آمده است:"جلوگیری از فعالیت های سندیکایی کارگران و پیگرد فعالان صنفی کارگری در شرایطی صورت می گیرد کە فعالیت اتحادیە ها و سنديکاهای کارفرمائی بە رسمیت شناختە شدە و تشکل های کارفرمائی برای تامين منافع خود فعالیت و در تصمیم سازی های دولت نقش ايفا می کنند. این رفتار را یکجانبە، تبعیض آمیز، مغایر با حقوق شهروندی و عدالت و کنوانسیون های سازمان بین المللی کار می باشد و ما خواهان پایان دادن بە آن می باشیم"
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) همراه هیئت هماهنگی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ـ طرفداران وحدت چپ وکنشگران چپ در اولین اقدام مشترک خود به مناسبت اول ماه مه و در حمایت از کارگران و زحمتکشان ایران طی اعلامیه ای اعلام نمودند:
"کارگران و مزدبگیران در ایران در شرایط بسیار دشواری بە سر می برند. نرخ بیکاری در حال افزایش است. بر پایە آمارهای رسمی طی یک سال نرخ بیکاری با ١.٥ درصد رشد بە حدود ١٣ درصد رسیدە کە البتە اين رقم طبق دادە های اقتصاددانان مستقل بالغ بر ٢٠ درصد است. بیش از ٩٠ درصد کارگران به صورت غیررسمی و موقت کار می کنند، فاقد امنیت شغلی اند. دستمزد اکثریت کارگران و عموم مزدبگیران زیر خط فقر قرار دارد,غلامرضا عباسی، رییس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران، گفت:امروز با ۸۱۲ هزار تومان نمی شود تا ۸ روز زندگی کرد چه برسد به ۳۰ روز..." و جمهوری اسلامی درخواست افزایش دستمزد را کە یک خواست همگانی است، سرکوب می کند و دستمزدها را هم چنان زیر خط فقر منجمد نگهمیدارد. کارگران در صورت اعتصاب و اعتراض، اخراج و زندانی می شوند. طی همین مدت صدها فعال صنفی، بە دلیل شرکت در اعتصابات و سازماندهی آنها و اعتراض بە سیاست های ضدکارگری دولت روحانی اخراج یا تحت پیگرد پلیسی قرار گرفتند. در مواردی نیز کارگران را بە دستور مقامات دولتی و قضایی مانند بردگان بخاطر اعتراض بە اخراج و شرکت در اعتراضات شلاق زدند. عدەای از فعالین سندیکایی و کارگری را کە دوران محکومیت شان را گذراندە بودند بە اتهام های جعلی دوبارە بە محاکمە کشاندند و برای آنها احکام سنگین زندان صادر کردند."
کارگران و مزدبگیران !
"هم صدا با سازمان های کارگری ایران تعرض و تجاوز بە حقوق کارگران را محکوم کنید و بە اشکال مقتضی بە دولت ایران فشار بیاورید کە مقاولە نامە های ۹۸ و ۸۷ سازمان بین المللی کار را بە اجرا بگذارد، موانع فعالیت سندیکاهای کارگری را از میان بردارد، فعالان سندیکایی را کە در زندان اند، آزاد کند و به پیگرد فعالان کارگری خاتمە دهد."
مطابق معمول شهر برلین شاهد برگزاری جشن و جنبش اعتراضی کارگران و زحمتکشان و دیگر نیروهای کار در روز اول ماه می بود. هزاران نفر به دعوت اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری علیه نابرابریهای جاری و ناشی از سیاستهای نئولیبرالیزم لجام گسیخته دولت های سرمایه داری، تسلط روز افزون بانکها بر منابع ملی کشورها، قدرت گرفتن روزافزون بورس بازان، بانکها، کنسرنها و ساختارهای جدید الیگارشیهای مالی و انتقال غیر عادلانه فشارهای مضاعف بر دوش کارگران و دیگر اقشار کم درآمد و همچنین سعی روزافزون در تضعیف تشکلهای کارگری و حقوق مساوی برای زنان و مردان در برابر کار معین و مشخص به میدان آمدند، دست به تظاهرات زدند و حضور پررنگ و همبستگی خود را به نمایش گذاشتند.
امسال نیز سازمان ما در برلین,در کنار دیگر تشکل های کارگری و سیاسی, اقدام به بر پایی چادرتبلیغاتی خود نمود و با انتشار پلاکارد ها و پوستر های کارگران و معلمین و فعالان سیاسی و صنفی گرفتاردر زندان های جمهوری اسلامی ایران و همچنین پخش گسترده اطلاعیه روز جهانی کار گران به زبانهای فارسی, آلمانی, سوئدی , نروژی, اسپانیایی , فرانسوی و انگلیسی, حمایت خود را از حقوق سندیکای و مطالباتی کارگران ایران اعلام کرد.
شهر برلین به دلیل موقعیت ویژه خود، همه ساله به مناسبت اول ماه می، مورد توجه فعالان کارگری و جنبش چپ قرار می گیرد و مهماندار هزاران نفر از دیگر کشورها و شهرهای آلمان است که برای اعلام همبستگی خود با اتحادیه های کارگری و احزاب چپ آلمان، حضور پیدا می کنند. میزان حضور ایرانیان ساکن برلین در مراسم امسال ماه مه چشمگیر بود و رفقا و دوستداران سازمان این امکان را پیدا کردند تا در بسیاری موارد به تبادل نظر و گفتگو بپردازند. در کنار چادر سازمان , چادر حزب توده ایران هم بر پا بود و این مکان محل تلاقی و تجدید دیدارایرانیان ساکن برلین و همچنین دوستانی است که از دیگر کشور ها, برلین را برای مشارکت خود در اول ماه انتخاب میکنند. از طرف رفقای سازمان در برلین، تصویر فعالان کارگری زندانی، معلمان زندانی و فعالان حقوق بشر تهیه شده بود و رفقا در مورد حقوق بشر، وضعیت زندانیان سیاسی، مسائل سیاسی روز به مراجعه کنندگان پاسخ می دادند.
رضا کاویانی - برلین
