این روزها معیار انقلابی بودن فحاشی به روحانی واصلاح طلبان است، مقالاتی که این روزها در بسیاری ازسایت ها در تحلیل شرایط قبل از انتخابات و شیوه ای که باید با انتخابات برخورد کرد، منتشر میشود نگران کننده است، تحلیل گران در مورد روحانی آنچنان قلم فرسایی میکنند، که گویا این فقط انان هستند که روحانی را میشناسند و کسانی که فکر میکردند درصورت عبور او از سد شورای نگهبان کاندیدای مناسبی برای این انتخابات باشد هیچ شناختی از او ندارند و درصورت حمایت از او مرتکب خطا و حتی خیانت شده اند. انها حمایت از اصلاح طلبان را طرفداری از بقای جمهوری اسلامی و مخالفت با تغییر آن جلوه میدهند، دراین نوشته کوتاه روی سخن با این گروه که مالأ عدم شرکت در انتخابات و تحریم آنرا پیشنهاد میکنند میباشد.
حضور روحانی در انتخابات امیدهائی را در جامعه دامن زده است که در مصاف با باندهای تمامیت خواه، ضد مردمی، ضدملی و جنگ طلب انتخاب او روال شاید معتدل تری را درجامعه حاکم کند. داشتن چنین امیدی به معنای فراموشی سابقه آقای روحانی نبوده و نیست . همه آنها که قصد انتخاب او را دارند نیز با سوابق او آشنا هستند . با اینحال ابائی ندارند که مورد اتهام کمک به ابقای جمهوری اسلامی قرار بگیرند، بگذریم از اینکه اصلاح طلبان هم در دورانی که رای مردم را گرفتند هیج اقدام اساسی در احقاق حقوق مردم انجام ندادند، ولی متاسفانه شرایط موجود و پراکنده گی نیروهای مترقی نوید تغییر اساسی را دراینده ای نزدیک نمیدهد . البته فراموش نباید کرد که با توجه به اینکه روحانی یک کشور ورشکسته ، دزد زده و در خطرجنگ را از محمود احمدی نژاد تحویل گرفته بود انصاف حکم میکند که به او امتیاز معاهده برجام و رشد اقتصادی هرچند ناچیز را داد .
با توجه به اینکه حاکمیت جمهوری اسلامی چندپاره است، دو بخش بزرگ آن یکی همین اصلاح طلبان هستند با تمام ضعف، ناتوانی و عقب ماندگی انها و دیگری جناح راست اصول گرا به رهبری علی خامنه ای است که همان ضعفهای اصلاح طلبان را درکنار ویژه گی دیکتاتوری وحشیانه، اشاعه فرهنگ عقب مانده و خرافی مذهبی و تمامیت خواهی بهرقیمتی را دارد . جناح خامنه ای بی هیچ پروای ملی - میهنی، کشور ما را در معرض مخاطره درگیری های خارجی و اختلافات و پراکندگی های داخلی قرار داده است، وی بدون هیچ ضرورتی هل من مبارز خارجی میطلبد و پیوسته به اسرائیل و دشمن موهوم می تازد و عملآ آب به آسیاب نتایاهو میریزد با این ستیزه جوئی سیاست خارجی همه مرزها را به مخاطره افکنده و با مردم ستیزی داخلی هم میتواند مشکلات قومی و خطرات تمامیت ارضی ایران را درپی داشته باشد .
حامیان اصلاح طلبان از جنگ بیزارند وجنگهایی که هم اکنون درمنطقه درجریانند را« جنگ ضد جنگ » نمیدانند . بلکه آنها را جنگ های امپریالیستی و نو استعماری می شناسند . و ازاینکه ایران بیش از این ویران شود واهمه دارند و با موضع گیری ضد تمامیت خواهی روحانی و اصلاح طلبان و درغیاب سازمانهای سراسری انقلابی و تفرقه نیروهای پیشرو و نبودن شانس تغییر بهنگام حاکمیت جمهوری اسلامی ، بهترین فرصت را رهایی از یکه تازی های خامنه ای و اعوان وانصاراو مثل احمدی نژاد و جلیلی و از همه مهمتر ابراهیم رئیسی قاتل زندانیان سیاسی دهه شصت از طریق شرکت وسیع مردم درانتخابات و شاید به وجود آوردن دوم خرداد دیگری می بینند .
آینکه حکومتیان با مهندسی لحظه به لحظه مانع ازچنین پیروزی نیم بندی هم بشوند احتمال ضعیفی نیست ولی نمیتوان باین دلیل از کوشش فروگزارنمود و اختلافات عمیق درونی حاکمیت را که امکان مهندسی موفقیت آمیز را ضعیف میکند نادیده گرفت . درست است که خامنه ای میگوید هررای درانتخابات تائید جمهوری اسلامی است ، اگرزمانی این ادعا میتوانست درست باشد بعد از خرداد هزاروسیصد وهشتاد وهشت دیگر چنین دروغی خریدار ندارد .
درزمان زمامداری محمود احمدی نژاد دامنه سرکوب و مقابله آنچنان وسیع واخبار آن آنچنان جهانی شده که هیچکس تائید مردمی جمهوری اسلامی را باورندارد . بگذار خامنه ای مثل همیشه دروغ بگوید ، به حساب خودش مردم را فریب دهد . به واقع همه جوانب هستی جمهوری اسلامی را تناقض گرفته است ، از طرفی می خواهند از شرکت چند ده میلیونی مردم درانتخابات کسب حیثیت کنند ، و از طرفی از حرکت وسیع مردم و منجمله رای وسیع آنها هم وحشت دارند . خامنه ای و یاران از سونامی رای میترسند . همه تدابیر امنیتی و نظامی را برای روز انتخابات فراهم خواهند کرد ، نگذاریم راحت پیروز شوند و از احمدی نژاد بدتری را به مردم تحمیل کنند. اصلاح طلبان اقلأ چنین بی پروا تمامیت ارضی و ملی را حراج نمیکنند و مانند رئیسی زندانها را باکشتار از حضور زندانیان خالی نمیکنند .
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
