محمود کویر: ساعتی پیش رکن الدین خسروی، کارگردان برجسته ی تئاتر ایران در میان اندوه دوستان و خانواده ی خویش برای همیشه ما را ترک کرد.
رکن الدین خسروی انسانی فرزانه و کارگردانی صاحب سبک بود که جان و جهان خویش را در راه انسان و تئاتر نهاد.
او جان شیفته ، شیدا و شوریده، شعر جاری صحنه بود.
او عاشق انسان، ایران و تئاتر بود.
او در زندگی پربار خویش ده ها نمایشنامه را با موفقیتی بی مانند بر صحنه برد.
او سالیان دراز در دانشکده هنرهای دراماتیک چونان استادی برجسته، شاگردانی هنرمند و پرآوازه پرورش داد.
و اخرین سخنش این بود: همه تان را دوست دارم.
این اندوه جانکاه را به سیمین بانو، همسر گرانقدرش و فرزندانش و تمام جامعه تئاتری ایران تسلیت می گویم.
یادش و راهش گرامی باد.
برای من او دوستی بسیار پر ارج بود. یاوری که بیش از سی سال با هم زیستیم و عشق ورزیدیم.
در بیشتر نمایشهای خسروی، یک نردبان وجود دارد. نردبانی که تماشاگران با آن به دیدار عشق، آزادی و هنر میروند. امروز خسروی بر بالاترین پله این نردبان ایستاده است.
وی که خود بخشی از تاریخ تئاتر ایران است در باره ی تئاتر می گوید: آرمانهای نوینی بر زندگی بشر پرتو افکنده و آرزو های او از نظر کمیت و کیفیت، گسترشی چشمگیر یافته است،اما هنوز یک آرزوی انسان در سرلوحه تمام خواست هایش جای دارد و آن پدید آوردن دنیایی انسانی و روابطی آکنده از انسانیت است. تئاتر، تصویر به نمایش درآمده این آرمان والا است. هنرمندان تئاتر، مژده بخشان این روزهای درخشانتر آینده اند.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد