صبح روز سه شنبه ۲۹ تیرماه ۱۳۹۵ آقای پرویز اعظمی، دیده از جهان فروبست. آقای اعظمی از سنین نوجوانی با زندگی پر تب و تاب تبعید و زندان اعضای خانواده و اعدام پدر و عموهایش توسط رضا شاه مواجه شد. در دوران محمدرشا شاه خود بازداشت شد. فرزندانش طعم زندان هاي طويل المدت را چشیدند و در دوران جمهوری اسلامی بسياري از خانواده و خويشانش به جوخه های مرگ سپرده شدند. پسرش فریدون اعظمی و دو دامادش، هبت معینی و توکل اسدیان، خواهر زاده هايش، حمید رضا و عبدالرضا نصيري مقدم از این جمله اند. او پدر و پدر بزرگي مسول و مهربان بود.
آقای اعظمی چندین دهه را پشت در زندان های جمشيديه، کمیته، اوین، قصر و گوهردشت در تهران و نیز زندان های اهواز، بروجرد و یزد، نگران عزیزانش بود. اما هیچ گاه خم به ابرو نیاورد و استوار در برابر همه ناملایمات ایستاد. او فرزندانش را همانگونه كه بودند، دوست داشت. به گفته عزیزانش «درخت تناور عشق و محبت به خانواده و دوستان و خویشانش بود.»
عزیمت بی بازگشت آقای پرویزخان اعظمی همه خانواده، دوستان و آشنایانش را در اندوه و ماتم فروبرده است. یادش گرامی باد!
عصرنو فقدان پرویز خان اعظمی را به خانواده بزرگ اعظمی، به ویژه یار و همراه عزیز و نازنین، محمد اعظمی تسلیت می گوید و همراه با آنان یاد و خاطره ارجمند و دوست داشتنی اش را گرامی می دارد.
از طرف بازماندگان اطلاعیه ای برای بزرگداشت ایشان صادر شده که به اطلاع می رسانیم.
