احمدی نژاد بعد از باخت

اين دور از انتخابات رياست جمهوری از ويژگی هايی برخوردار است که دوره های قبل فاقد آن بودند. يکی از ويژگی های برجسته اين دور، انعکاس برخی از مطالبات ويژه گروه ها ی مختلف اجتماعی در برنامه کانديداهای مخالف دولت اقای احمدی نژاد است.
ويژگی مهم ديگر مناظرات تلويزيونی کانديداهای رقيب با يکديگر است. مناظره ای بايک کوه از احساسات، همان ويژگی خاص شرقی ها. با تمام وجود عاشق می شوند و به يکباره فارغ. و سپس آن قدر نفرت مي ورزند که حتی ممکن است جان بر سرآن گذارند و خون خود و ديگران را يک جا بريزند.
مناظره موسوی و احمدی نژاد آئينه کامل اين خصوصيات بود. ميشی در کنار گرگ. گرگی که از زبانش مرگ و کشتن و دارزدن مزمزه می شد و از چشمانش نفرت و خشم و مريضی. و ميش سربزير و آرام باور نمی کرد که اين چنين تنهايش گذاشته اند.
جنبش اجتماعی شکل گرفته است. هر گروه و قشر خاصی مطالبات خود را اعلام داشته اند، جوانان تا نيمه های شب در خيابان ها هستند و ديگر نمی توان بعد از انتخابات آن ها را دوباره به خانه هايشان برگرداند. آقای احمدی نژاد ظاهرا هنوز هم پيام مردم را نگرفته است. مردمی که ديگر از دروغ های او بيزارند، از گنده گويی ها و خيالبافی او خسته اند واز خرافه گويی ها و هاله نور دور سر او خشمگين.
در مناظره او با موسوی، در حالی که درونش پر از کينه و نفرت بود هموطن مقابل خودرا که گويا دشمن خونی اش بود، با لرزش و عصبيت تهديد به افشاگری کرد که گويا همسر او با اعمال نفوذ و پارتی بازی هم زمان دو تا فوق ليسانس گرفته و بعدهم در حالی که کار می کرده برخلاف مقررات، دکترا هم گرفته است. اين جا بود که او بازی را باخت و اين فرصت را به موسوی داد که بگويد همسر او جزء بهترين ده زن ايرانی است.
احمدی نژاد که با وعده افشاء دزدان بيت المال توانسته بود در چهار سال پيش مقداری رای به آرای سپاه و بسيج اضافه کند و سپس هم با تقلب وسيع ايادی اش درپروسه رای گيری انتخاب خود را تضمين کند، ديگر بعد از کسب قدرت دهانش را بست و الان که احساس می کند بازنده است می خواهد با چنگ و دندان همه را با خود به زير بکشد. و خوب می داند که ديگر افشاء کردن حتی رفسنجانی و پسرانش دردی را دوا نمی کند. چنين فاش گويی آن زمانی مهم بود که روحانيان حالت تقدس داشتند و مردم هم هاله نورشان را باور می کردند و اکبر گنجی برای استفاده از عنوان عاليجناب سرخپوش سال ها زجر و سختی زندان را تحمل کرد ولی کسی به داداو نرسيد. دانشجويان را برای درخواست جزئی ترين آزادی های فردی شکنجه وبعضا اعدام کردند اما فريادرسی پيدا نشد؟ زن ها و دختران جوان را با تحقير و توهين و کتک و لگد و اهانت کشان کشان به کميته ها بردند، اما آقای احمدی نژاد با خوشحالی چشمانش را بست؟ حالا که او موقعيت خود و جناحش را در خطر می بيند، با چنگ و دندان و تهمت و افترا می خواهد چهار سال ديگر در قدرت بماند که بقيه عقده های شخصی وجناحی خود را بر سر مردم خالی کند؟ شايد او می خواهد اين بارهم زمينه را برای پر کردن بيشتر زندان ها، بر پا کردن دارهای بيشتر و قتل مخالفين در زير شکنجه بيش از گذشته آماده کند؟
بعد از مناقشه آقای احمدی نژاد و ميرحسين موسوی و همين طور مناظره کانديداهای ديگر بيشتر به اين نتيجه رسيدم که بدون شک بايد در انتخابات شرکت کرد، نه به اين دليل که بقيه کانديداها بهتر هستند، بلکه برای کاستن از دامنه خشونت و کشتار احتمالی بعد از انتخابات. چه احمدی نژاد انتخاب شود و چه نشود مار زخم خورده ای خواهد بود که خواهد کوشيد از مخالفين خود چه در درون نظام و چه در بيرون از آن انتقام بگيرد. اگراو دوباره با تقلب انتخاب شود در مقام رياست جمهوری دارای امکانات مشروع تر و گسترده تری برای نيل به اين مقصود خواهد بود، و اگر ببازد با استفاده گسترده از گروه های فشار در صدد فشار و ارعاب ترور مخالفين خود بر خواهد آمد. به همين دليل شايد در اين صورت عاقلانه ترين راه بعد از باخت او، قانع کردن او به يک دوره درمان در بيمارستان روانی و در صورت امتناعش بازداشت بلافاصله واعزامش به يک بيمارستان روانی برای معالجه احتمالی او باشد. اين يزرگ ترين خدمتی است که دولت جديد می تواند به قاطبه اهالی اين کشور از جمله به شخص احمدی نژاد و خانواده او بکند.