همسایگان ما
در خاک های خاطره خفتند.
همسایگانِ آینه وُ آه
آوازِ روسفیدی ِ صبحی بلند را
بر سینه ی سپیده نوشتند.
در اوجِ مهربانی ِ دلهای شادمان
در رویش ِ دوباره ی یک باغِ ارغوان
این بار هم
آواز های "ناظم حکمت" به خون نشست.
مهتاب، بر سیاهی ی تابوت ها خمید.
خورشید، بر تباهی ی ایام، خیره گشت.
اما ستارگانِ درخشانِ دور دست
رازی شگفت را
با جانِ عاشقانِ جهان گفتند.
فردا اگر ترانه سُرای سپیده ها
بر ساحلِ صمیمی ِ دریا سفر کند
زیبا تر از همیشه بیفشانَد
آواز های "ناظم حکمت"* را.
..........
*ناظم حکمت شاعرسرزمین ترکیه و شاعربزرگ آزادی
در سال ۱۹۶۳ براثر سکته ی قلبی جان سپرد.
