زیباترین باغِ جهانی

باغی که در پیراهن ات می رقصد آری
زیباترین باغِ جهان ست
آنجا اگر گُل چند روزی میهمان ست
اینجا همیشه شاد وُ سرخوش جاودان ست
دانی چرا زیباترین باغِ جهانی؟
چون باغها با نامِ تو زیبنده وُ زیباترینند
عطرِ تن ات رؤیایِ تابستانِ تابان
رنگِ نگاه ات عشقِ من دلخواهِ ماه ست
پروانه ها گِردِ سرت چرخان وُ مست اند
چشمه به سوی ات می دَوَد شاگردِ عشق ست
مِزمارِ آوازش روان ست
شاید کُنَد جان وُ تن اش را جمله پایاب
دیدم نسیمِ ساحری دستِ تو بوسید
در گوشِ گُل گفتا: خدا را! پرنیان ست
پیراهن ات تا جلوه گر شد پیشِ خورشید
پیرامُن ات چرخید وُ گفت: این قبله گاه ست
تا باغبان دیدت که می آیی درخشان
گلزارِ خود گم کرد وُ گفت: این گُلعذار ست
تا آسمانِ مهربان در تو نظر کرد
اسپند بر آتش نهاد وُ گفت یارا!
جانانِ من از جانِ تو چشمِ بدی دور
گُل از حسادت خار را در راهت افکند
خار از خجالت آب شد بی تاب گفتا:
باور کن این جانِ جهان ست
قلبِ ترا بوییده عاشق ای شگفتا
کز جانِ شیدایش تراود بوی گُلها
آیینه ای؛ آیینه از رویِ تو آموخت
چون کودکانِ سادگی خندیدنِ ناب

2015 / 6 / 24
ــــــــــــــ
مزمار = نی