رویگردانی از حوزه های رای، به سودآزادی، به سود حاکمیت مردم
و به زیان استبداد است!

دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی، با کاندیداتوری چهار چهره شناخته شده رژیم، که از صافی شورای نگهبان گذشته اند، به روال معمول سی سال گذشته، برگزار خواهد شد. در جمهوری اسلامی انتخابات غیردمکراتیک است، به ویژه انتخابات ریاست جمهوری چرا که بر اساس قانون اساسی تنها اولا مردها و سپس در میان آن ها معتقدین به مذهب شیعه دوازده امامی و نیز مطیع ولی فقیه حق دارند کاندیدا شوند و همچنین باید به تائید شورای نگهبان نیز برسند. مردم نیز انتخاب آزادانه ای ندارند و تنها می توانند از بین منتخبین حکومت، به یک نفر رای دهند.
در عین حال، این انتخابات، پس از یک دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد، در شرائطی برگزار می شود که بحران اقتصادی عملا عرصه را بر زندگی بسیاری از مردم تنگ کرده و بی پروائی دولت به چگونگی معیشت اکثریت جامعه و حیف و میل ثروت های ملی به پای تسلیحات نظامی، پروژه ماجراجویانه اتمی، انجام برنامه های نمایشی چون پرتاب موشک و بریز و بپاش در پروژه های به اصطلاح عمرانی و غیره ، زندگی روزمره را با دشواری فراوان روبرو کرده و بخش بیشتری از مردم را به زیر خط فقر کشانده است و نارضایتی به شکل وسیعی در میان اقشار جامعه گسترده شده است
جنبش های اعتراضی در میان اقشار مختلف جامعه رشد یافته و تداوم این جنبش ها علیرغم سرکوب مداوم آن ها توسط رژیم، یکی از ویژگی های بارز این دوره است و صدای اعتراض از هر گوشه به گوش می رسد. این اعتراضات بیش از پیش سازمان یافته و با طرح مطالبات مشخص و خطاب قرار دادن دولتمردان حکومت اسلامی همراه است. جنبش های زنان، کارگران، ملیت های تحت ستم، معلمان، دانشجویان و دیگر اقشار جامعه با طرح خواسته های خود و تاکید بر پیوند با یکدیگر سطح رشدیافته ای از مبارزه اجتماعی را نشان می دهند.
همزمان در عرصه سیاست خارجی نیز تحولاتی رخ داده و سیاست خارجی امریکا به دنبال پیروزی اوباما در انتخابات ریاست جمهوری امریکا، تغییر محسوسی کرده است. چنین به نظر می رسد که سیاست دولت فعلی امریکا، بر کاهش تشنج در بیرون از مرزهای این کشور، جهت سروسامان دادن به آشفتگی و خسارات ناشی از یکی از بزرگترین بحران های اقتصادی سرمایه داری در یک صد سال گذشته، قرار گرفته است. در این شرائط، دولت امریکا ترجیح میدهد تا با دولت ایران وارد مذاکره شده و با حصول توافقاتی پیرامون مسائل مورد مناقشه و بویژه حول پرونده اتمی، ولو موقت، برای کاهش تشنج در منطقه خاورمیانه، زمان کافی برای حل مسئله عراق و افغانستان و تجدید آرایش نیروهای خود در این منطقه را بدست آورد.
جناح حاکم به شدت از تغییر اوضاع، نارضایتی مردم و تحولات اجتماعی، که خطر خارج کردن سکان هدایت جامعه از دستانش را در پی داشته باشد، در هراس است، و تمام تلاش خود را برای کنترل انتخابات و جلوگیری از ورود عناصری نامطلوب، از نظر حکومت، به کار می گیرد. از این رو است که چهره امتحان پس داده ای چون خاتمی، کوتاه زمانی پس از اعلام کاندیداتوری، زیر فشار و تهدید جناح خامنه ای، انصراف داده و کاندیداتوری خود را پس می گیرد.
در چنین شرائطی که انتخابات بیش از هر زمان دیگری کنترل شده پیش می رود، تنور انتخابات در جامعه، آن گونه که مطلوب گردانندگان است، گرم نشده و فضای سردی بر آن حاکم است. کاندیداهای رسمی، همگی چهره های شناخته شده قدیمی هستند و این اولین باری است که کفگیر جمهوری اسلامی برای یافتن کاندیدا و یک چهره جدید با قول وقرارهای انتخاباتی تازه، به کف دیگ خورده است و مهره های قدیمی از قبیل حسین موسوی و مهدی کروبی بار دیگر وارد گود شده اند. واقعیت این است که در طول سی سال گذشته مردم تمام چهره های جمهوری اسلامی را امتحان کردهاند، از خط امامی دو آتشه و طرفدار «عدل اسلامی» گرفته تا لیبرالیسم اسلامی «سردار سازندگی»، از خاتمی اصلاح طلب تا بازگشت به اصل «عدالت اسلامی» احمدی نژاد و هر دوره نسبت به دوره قبل اوضاع خرابتر و نابسامانی فزونی یافته است. مردم دراین سی سال همه سیاستمداران جمهوری اسلامی و انواع سیاست ها را آزموده اند و در نهایت نیز به تجربه دریافته اند که سکان حکومت در کشور ما، عمدتا نه در اختیار رئیس جمهور و مجلس و دیگر ارگان های انتخابی، که تحت نظارت و کنترل عناصر و ارگان های غیرانتخابی است. به طور واقعی و مطابق قانون اساسی، قدرت اصلی در جمهوری اسلامی در خارج از حوزه ارگان های انتخابی و دور از دسترس صندوق های رای قرار دارد. این خود یکی از زوایای مهم در نگاه به انتخابات در جمهوری اسلامی و جایگاه رئیس جمهور در آن است.
جمهوری اسلامی به رای مردم باور ندارد و تنها می کوشد تا با رای مردم به رژیم خود مشروعیت بخشد. برای حکومت اسلامی شرکت مردم و بخصوص میزان شرکت مردم مهم است و نه نتیجه انتخابات، چرا که نتیجه را خود از پیش و به صورت کنترل شده، هدایت می کند. کاندیداهایی که پس از عبور از صافی شورای نگهبان به صف اول مسابقه انتخابات می رسند، از «خودی»ها هستند و در نهایت هم نقش آن ها غالبا در حد «تدارکاتچی» و مجری " حکم حکومتی" باقی خواهد ماند.
حضور در پای صندوق های رای جمهوری اسلامی، که کوچکترین روزنه ای برای امکان تاثیرگذاری باقی نگذاشته است، تنها به سود جناح حاکم است. قواعد بازی انتخابات در جمهوری اسلامی توسط خود جمهوری اسلامی تعیین شده و منطبق بر هیچ قاعده دمکراتیکی نیست. تلاش برای تغییر قواعد بازی و دمکراتیزه کردن آن، از مسیر شرکت در آن نمی گذرد. این کار تنها به معنی تائید خود بازی است. راه پایان دادن به استبداد و بی حقوقی مردم از مسیر پذیرش بی حقوقی نمی گذرد. پایان عمر یک حکومت مستبد زمانی به پیریزی ساختمان یک جامعه آزاد کمک میکند که مردم برای اعاده حقوق خود مبارزه کنند. از این رو مبارزه برای حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خود و کسب آزادی ها و از جمله آزادی انتخابات، از مجرای مبارزه با نقض این حقوق توسط جمهوری اسلامی می گذرد. طی سی سال گذشته بخش های مختلف جامعه ما، از زنان تا کارگران و کارمندان و زحمتکشان، از جوانان و دانشجویان تا جنبش های ملی در کردستان و سایر نقاط، از روشنفکران و روزنامه نگاران تا نویسندگان و هنرمندان، از طرق گوناگون و با تحمل رنجها و مصائب فراوان و پرداخت هزینه های بسیار، درراه مقاومت و مبارزه برای حقوق ابتدائی و عادلانه شان از پای ننشسته است
تردیدی نباید داشت که مبارزه مستقل مردم و رشد و پایگیری این جنبشهای مردمی با تکیه بر خواسته های حقطلبانه شان، مهم ترین عرصه مبارزه با رژیم است. عدم شرکت در بازی های سیاسی که تنها رژیم از آن بهره می برد و بایکوت انتخابات فرمایشی، راهی است که پایه های رژیم اسلامی را سست کرده و اجازه خواهد داد تا سرانجام آلترناتیوی در برابر حکومت قد برافرازد.
برای این که به تحریم انتخابات پاسخ مناسب داده شود، می بایست سیاست "نه" به دهمین دور انتخابات ریاست جمهوری و مبارزه برای برگزاری یک انتخابات آزاد را به میان مردم برد. انتخابات آزاد یکی از خواستهای دمکراتیک مردم و یکی از الزامات برقراری دمکراسی است، اما رژیم حاکم بنا به ماهیت و عملکرد آن، نمیتواند به برگزاری انتخاباتی آزاد و نتایج آن گردن گزارد. در دورههای قبل برخی از شرکت کنندگان در انتخابات، با این استدلال که بالاخره بد بهتر از بدتر است، به پای صندوق رای میرفتند. این بار همان ها با شعار سد کردن راه احمدی نژاد، شرکت در انتخابات را توجیه میکنند. با توجه به ساختار حکومت اسلامی و قانون اساسی آن، رئیس جمهور در بهترین حالت می تواند یک تدارکاتچی خوب برای رژیم باشد. این ایده که با تغییر چهره ها در صندلی ریاست جمهوری، تحولی در جامعه رخ خواهد داد، توهمی بیش نیست. رای «مفید» و«مصلحتی» در جمهوری اسلامی فایده ای ندارد و تنها در خدمت پر کردن صندوق های رای و مشروعیت بخشیدن به حکومت است.
جامعه ما شایسته «بهترین»ها است و نه «بد»ها. سال ها است که «بد»ها و «بدتر»ها در این مملکت حکومت کرده اند و کارنامه همه آنان پیش چشم ما است. باید این دور باطل را شکست و به این بازی، که تنها سردمداران حکومت از آن نفع می برند، خاتمه داد. در این انتخابات نیز امکان انتخاب بین بد و بدتر وجود دارد، ولی سودی از آن حاصل مردم نخواهد شد.
باید تلاش کرد تا تحریم دهمین دور انتخابات ریاست جمهوری اسلامی را همگانی کرد. مسئولیت حکم می کند که همه آنانی که سخن مشترکی دارند و بر این باورند که باید به دور باطل انتخاب بین بد و بدتر خاتمه داد، بایکوت انتخابات را یک صدا پر طنین کنند. جریانات سیاسی که سیاست نه به دهمین دور انتخابات ریاست جمهوری اسلامی را دنبال می کنند، باید متحدا با اتخاذ سیاست و اقدام مشترک، نگذارند جمهوری اسلامی بیش از این رای مردم را در انظار جهانیان، خرج مشروعیت بخشیدن به نظام استبدادی خود کند و در داخل کشور از آن برای ارعاب و فریبکاری استفاده نماید.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران بر این باور است که شرکت مردم در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی، فقط و فقط به سود حاکمان مستبد و در خدمت بقا و دوام آن ها قرار می گیرد. از این رو خلوت نگهداشتن حوزه های رایگیری و خالی گذاشتن صندوق های رای را به سود آزادی و به سود حاکمیت مردم و به زیان استبداد می داند. در این راستا، دست همه آزادیخواهان را برای افشای هرچه بیشتر انتخابات فرمایشی به گرمی می فشاریم و از هر ایده و پیشنهادی برای پرطنین کردن صدای "نه" به جمهوری اسلامی و " نه" به انتخابات فرمایشی آن، استقبال می کنیم.
باید به وضوح به مردم گفت که شرایط برگزاری یک انتخابات آزاد و دمکراتیک در جمهوری اسلامی وجود ندارد و شرکت مردم در انتخابات و رای آنان، تاثیر تعیین کننده ای در شرایط جامعه و زندگی آنان نخواهد داشت. امروز امکانات برای رساندن صدای آزادیخواهان به مردم کم نیست. در صف مشترک، فریاد آزادیخواهان علیه انتخابات فرمایشی را پرطنین کنیم.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۲ خرداد ١٣٨٨ - ۲۳ مه ٢٠٠٩