آی آدم ها

ای آدم ها که در ساحل نشسته شادو خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره که می دانید
موج سنگین را بدست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از
وحشت دریده
سایه ها تان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان
بی تا بی اش افزون
می کند زین آب ها بیرون
گاه سر , گه پا , آی آدم ها!
او ز راه مرگ این کهنه جهان را باز می یابد
می زند فریاد و امید کمک دار
این شعر نیما گویای روزها و شب های بهم ریخته انسان کنونی است , انسانی که خود را در این بهم ریختگی گم کرده است و خود به تماشای نابودی خود نشسته است .
....

اکنون در یک صد و چهلمین سال بزرگ داشت روز جهانی زن , خشم و هیاهو نفرت و جنگ عقب ماندگی و بی فرهنگی بیداد می کند هنر و هنر مند , روزنامه نگار و نویسند کار یکاتوریست , اندیشه و فکر , شاعر و دگر اندیش , وبطور کلی انسان , زیر تیغ برهنه عقب ماندگی گرفتار آمده و این عقب افتادگی فرهنگی به تمامی تمدن این جهان دست بردمی زند.
و اتفاقا در همین شرایط ویژه جهان کنونی است که پنجاه و نهمین اجلاس کمیسیون مقام زن از تاریخ 9 تا 20 مارس در نیویورک با موضوع ــ زنان 2000 برابری جنسیتی , توسعه و صلح ... برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان در الگوی تو سعه بعد از سال 2015
بر قرار خواهد شد.
و من اگر در این کنفرانس شرکت داشتم و یا یکی از سخنرانان آن بودم .....

خانم ها آقایان
در دنیای ناتورالیسم امروز , در این قرن , قرن بیست و یکم آنارشیسم و فاشیسم , بجای ایده الیسم و اومانیسم جهان شمول , و سرزمین های ما را در می نوردد , و پابرهنگان فکری علیه نظام موجود جهان به گونه ای گسترده , برخواسته اند و دست به قیام زده اند , این برخواستن گسترده قیام فقرا علیه آنکه دارد نیست , این برخواستن آزادیخواهان علیه آزادی کشان نیست , این بر خواستن بر خواستن زنان علیه ستم جنسی و نا برابری گسترده نیست که شما برای احقاقش در این مکان جمع شده اید , این برخواستن , برخواستن سیاهی علیه روشنائی است .بهمین روی جامعه بشری و پیشا پیش آنان زنان این زایندگان بشر., اگر بیشتر و بهتر از صلح بگویند , و وفا به انسان و انسانیت را بیش از گذشته تبلیغ کنند شاید بتوانند راه به جایی برند , که نقش خشونت و بی داد کم رنگ و اندک اندک صلح جهان شمول شود. و زیبایی عشق و انسانیت و برابری . جای نشین بی رحمی و جنگ شود.

دوستان
عصر جدید با کشتار بیش از سه هزار نفر زن و مرد از نیویورک, واشنگنن آغاز شد و این تازه آغاز کار جنایت آلود جمعی در عصر جدید بود جنایتی که از برخورد دو فرهنگ و دو تمدن که در برابر هم ایستاده اند به و جود آمد , و هم چنان و هنوز بشکل دیگری این زد و خورد ادامه دارد , یکی که فقر فکری و فقر دهانی مانع حضور تمدن و فرهنگ در سر زمینش شده و دیگری امریکا سر زمین ملت ها و ملیت ها مختلف با فرهنگ و تمدن های مختلف که تروریست ها را در آموزشگاه های خود پرورش می دهد. امروزه این دو فرهنگ است که به رخ هم کشیده می زنند یکی فرهنگ پویا است و دیگری فر هنگ مومیائی شده , در دنیای کنونی که فقر و ثروت در مقابل هم ایستاده اند , فرهنگ مومیائی شده آسان تر می تواند برای خود در قلب مردمان استعمار زده جا باز کند و مردمان این کشور ها را به دره بنیادگرائی و تروریسم به هر شکل بکشاند. و جهانی را درگیر جهانی شدن خشونت کند .,
بنظر می رسد در این شرایط و در این جهان نگون بخت , زنان نمی توانند
در زمان جنگ و حتی در زمان هم جنگ و هم صلح به برابری جنسیتی دست یابند , دست یافتن به چنین خواسته ی اساسی تنها در شرایط صلح پایدار امکان پذیز است, پس بکوشیم تا صلح جهانی شود , با صدای بلند جنگ را محکوم کینم. و مدافع صلح شویم .