برای کانون نویسندگان ایران (در تبعید) جای خالی نویسنده‌ی نازنینی مانند منصور کوشان هرگز پُر شدنی نخواهد بود. کوشان از نویسندگان با امضاء و با حضور پررنگ در عرصه‌ی دفاع از آزادی بیان بی حصر و استثناء بود. عرصه‌ای که کسانی از دوستانش مانند مختاری و پوینده جان بر سر آن نهادند و دیگرانی مانند منصورکوشان برای گریز از ستمکده ای که رژیم جمهوری اسلامی برای نویسندگان و اندیشمندان ساخته بود ، به ناچار دل از میهن کندند تا در جای دیگری از جهان از آزادی بیان و اندیشه در ایران دفاع کنند.
منصورکوشان که از جوانی و در همان نمایشنامه‌های دوران دانشجویی خویش نشان داد که دغدغه‌ی آزادی دارد ، بعدها در عرصه‌های دیگر کوشش‌های فرهنگی گوناگونش ثابت کرد که در این راه از زمره‌ی کوشندگان است. نویسنده‌ای که در هر زمینه‌ای از نویسندگی دست‌آوردی دارد ، در غربت نیز مانند میهن در بند سانسور و اختناق خویش، همچنان کوشا ماند و اثرها آفرید و بدیده گرفته شد و جایزه گرفت. در این پیوند می توان به جایزه اوسیستکی انجمن قلم نروژ اشاره کرد که در سال ۲۰۱۰ به کوشان داده شد ، جایزه ای که به نویسنده، روزنامه نگار و یا نهادی که در زمینه آزادی بیان دستاورد چشمگیری داشته باشد داده می شود.
او هیچ‌گاه دست از نویسندگی و روزنامه‌نگاری برنداشت و به باور همیشگی خویش که دفاع از آزادی بیان و آفرینش ادبی بود وفادار ماند.
خود می‌گفت:
«نویسنده، نویسنده است. آزادی بیان بنیاد و تأمین‌کننده بقیه آزادی‌هاست. ما الآن می‌دانیم که در ایران، هر نویسنده و هر روزنامه‌نگاری را به اتهامی غیر از نویسندگی یا بیان اندیشه می‌گیرند و به او برچسب می‌زنند که جاسوس، خودفروش و مزدور است. هزار و یک‌چیز می‌گویند. آن متن )بیانیه ما نویسنده‌ایم( تمام همّ و غمش این بود که نخست؛ نویسنده را فقط به‌عنوان نویسنده بشناسیم و درنهایت اگر می‌خواهیم نویسنده‌ای را محاکمه کنیم، به‌عنوان نویسنده محاکمه کنیم، دوم؛ در برابر کلام نویسنده کلام به کار ببریم.»
منصورکوشان در آرزوی آزادی بیان بدون حصر و استثنا برای همگان، تبعید و پی‌آمدهای آن را به جان خرید و در همه‌ی این سال‌ها هرچه کرد در همین راستا بود. به‌خاطر همین استواری؛ هم در ایران و هم در نروژ شهره شد به نویسنده‌ای که برای تلاش در راه دست‌یابی به آزادی بیان مرز نمی‌شناسد.
او از میان ما دوستان و همکارانش نرفته است، در گوشه‌ای از همین مجلس ایستاده و کردار ما را رصد می‌کند و می‌خواهد اطمینان یابد که همچنان بر همان عهد و پیمانیم که او، مختاری، پوینده و دیگران بودند. برای همین با او که امروز در میان ماست پیمان می‌بندیم که برای برقراری آزادی بیان در ایران زیر ستم رژیم جمهوری اسلامی از هیچ کوششی دریغ نکنیم!
کانون نویسندگان ایران در تبعید
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
