سه سروده ی کوتاه

(۱)
جنگل
رویای سرخی بود
که سرنوشت سبزی نداشت.

(۲)
بهمن به بهمن،
دست بر پیشانی‌اش می‌‌گذارد
تندیس سرباز گمنام.

(۳)
سال از پی‌ سال،
دریایی فریاد
مشت کف آلودش را
بر دیوار سینه‌ام می‌‌کوبد.
من اما، همچنان
به ساحل آرام سالی‌ ناپیدا می‌‌اندیشم.

۱۹ بهمن ۱۳۹۳ ...