چگونه به اومی گفتم
به جلوه ی دیگری
د وستت می د ا رم ؟
وقتی د ورا نا رِسرخ ِروی میز
پروانه ها به تمنا
می چرخید ند .
چگونه به اومی گفتم
چتربزرگ من خیس
روی تا ج ِکا ج با زا ست ؟
چگونه به اومی گفتم
جیب ها یم پُر ا زپسته بود ؟
وقتی ما هی لیز
ا زد ست خرس قطبی می گریخت .
چگونه به اومی گفتم
کُلاهم را د ید م
بسوی آ سما ن ا و پر وا زمی کند ؟
وقتی ا زپشت پنجره
نگا ه مهربا ن ا و
کبوتری آ بی را
بیتا با نه بد رقه می کرد .
چگونه به اومی گفتم
آری حسا د ت می ورزم
نا م اورا مثل قند ِجا ن
زیرد ند ا ن می شکنم
با چا ی می نوشم ؟
وقتی می بینم او
با له ی دریا چه ی قو را
ا ز چند شعرمن
بیشتر د وست می د ا رد .
چگونه به اومی گفتم
د ا رم می شنوم ؟
کسی به پشتبا نی حرف ا و
د یگرآهو را رها می سا خت .
چگونه به اومی گفتم
د وستت می د ا رم ؟
بزودی برا ی تو می د ا نم
ا رمغا نی د ا رم .
وقتی می د ید م ، آ ه !
رنگین کما نِ پرها ی طا ووس
د ست نوازشگراورا می بوسید .
وقتی مرا بنا م آ شتی می خوانی ،
شعله ی ارغوان این پا ییز
شرا به ی لبریز بها ری نو می شود .
پَرانداز آ وا یت
هم آغوش ِآ فتا بِ من می شود .
مجید خرّمی
ششم دسا مبر،دوهزاروچهارده ،
فرانکفورت .
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد