(بخشی از نوشتۀ سوء استفادۀ سیاسی غرب از دین)
مخالفت با اسلام بدون مخالفت با دین بطور کلی و با ادیان دیگر، حاکی از اندیشۀ فاشیستی است.
علت این حقیقت نه چندان مشهور، اینست که در نهاد چنین مخالفتی یک انتخاب یا سِلِکسیون غیر عقلانی (ایراسیونالیستی) و یعنی اعتقاد به برتری دین دیگری نسبت به اسلام و یا پستی اسلام نسبت به یک دین دیگر نهفته است. چون از آنجایی که میان ادیان، بعنوان ساختارهای مابعد الطبیعی، نمی توان بواسطه منطق و استدلال عقلانی تفاوت قائل شد؛ لذا هر قضاوتی در این باب نهایتأ غیر عقلانی و مبتنی بر نوعی "عقیدۀ مذهبی" خواهد بود. کمااینکه عقیده به برتری و یا پست شماری غیر عقلانی ِ مقولات اجتماعی، مبنای اندیشۀ فاشیسم است.
هدف غرب و خصوصأ آمریکای شمالی و انگلستان در دهه های اخیر از سیاسی ساختن و شبه نظامی کردن گروه های اسلامی این بود که آن هارا درجهت اهداف سیاسی خویش در آسیا و افریقا بر علیه گسترش نفوذ شوروی بکار گیرند. برنامۀ این هدف، بر طبق تحقیقات تاریخی، مبتنی بر روشی بود که آلمان نازی در جنگ دوم جهانی با سوء استفاده از بعضی جماعات مسلمان جمهوری های مسلمان شوروی و تشکیل گروه های تخریبی برعلیه شوروی بکار گرفته بود. اما بیسوادی و اندیشه سطحی "تینک تانک" های اقتصادی ـ نظامی دولت های غربی که هر اشتباهی را با اشتباه دیگری تصحیح می کنند، سبب شد که گروه های شبه نظامی مسلح شده وسیله «ناتو» اسلام سیاسی ِ شبه نظامی را بر علیه غرب بکار گیرند. داستان این حماقت تاریخی غرب در مورد طالبان و القاعده چنان مشهور است که حتی در فیلم «جنگ خصوصی چارلی ویلسون» هم منعکس شده است. همچنانکه در ماه های اخیر حتی منابع دولتی آمریکای شمالی نیز رابطۀ اساسی سیاست خارجی آمریکای شمالی و داعش و مسلح ساختن داعش برعلیه دولت سوریه را صراحتأ تایید کرده اند.
اما ایرانیان ناسیونالیست از چنین ظرایفی هنوز بی خبرند. و باصطلاح نجات ایران را در مخالفت سطحی با اسلام و قبول اندیشۀ سیاسی غربی می پندارند. درحالیکه سیاست غرب هرگز معادل اندیشۀ دموکراسی نبوده و اسلام سیاسی شده خود محصول اندیشۀ سیاسی غرب در جهت گسترش نفوذ خویش در جهان است؛ که همچنانکه در نمونه اخیرش «داعش» قابل ملاحظه است، کنترلش از دست دولتهای غربی و مخصوصأ آمریکای شمالی خارج شده است. ناسیونالیست های ایرانی که از «غرب دوست ما و اسلام ضد ما» می نویسند و شعر های بند تنبانی برعلیه داعش می سرایند، به جهت اندیشۀ سطحی قادر به فهم پروسه تکامل داعش نیستند. که در دهۀ اخیر وسیله غرب و همدستان ماوراء متحجرش در منطقه، در مقابل گروه های سیاسی شیعۀ خاور میانه و مخصوصأ برعلیه رژیم علوی سوریه ایجاد شد. بلاهت سیاسی آنان سبب شده است که آنها حتی نمونۀ های متعدد مجاهدین اسلامی، طالبان و القاعده سازمان داده شده وسیله آمریکا و ناتو را در افغانستان دهه های پیشین را از یاد برده اند، که بعدأ برعلیه دولتهای غربی برخواستند. لذا اگر که قصد این حظرات از نوشتن و سرایش شعر، روشن کردن ایرانیان و نه باز گویی عقده های شخصی و تحمیق خواننگان است، می بایستی به ریشه های غربی این اسلام سیاسی شده بپردازند؛ و از سر بیسوادی تاریخی بار چرندیات شعر و نثر فارسی را گرانتر نکنند.
اما وقتی بینش و اندیشه منطقی نبود، فاصله میان مخالفت با اسلام و ضدیت با عرب از بین می رود. افاضات سطحی مخالف اسلام بدل به فاشیسم ضد انسانی می شود. عناصر ذهني که نه تصادفأ بلکه ضرورتأ در اندیشۀ آرامش دوستدار و شاعرانی که شعرهای ضد اسلامی و ضد عربی می سرایند آشکارند. نمونه های نوشته های آرامش دوستدار، شاعران و قلمزنان ناسیونالیست ایرانی در سالهای اخیر نشان می دهند، فاصلۀ میان بینش سطحی و فاشیسم بسیار کوتاه است. کمااینکه فاشیست ها نیز خودرا همواره قربانی شرایط اجتماعی معرفی کرده و اندیشۀ فاشیستی را بعنوان عکس العملی برای تصحیح شرایط موجود مطرح کرده و می کنند.
این حماقت ضد اسلامی اکنون به عنوان بهانه ای برای اعتراضات ضد خارجی میان عوام "ضد اسلامی" آلمان نیز که در نهان معتقد به اندیشه های نازیستی مانده اند، ریشه دوانده است. دیده شده است که ایرانیان آنچنانی نیز در باور به نوشته ها و شعر های ضد اسلامی حظرات، در این تظاهرات شرکت می کنند. همچنانکه آرامش دوستدار نیز تاکنون دائم در توجیه ضد اسلامی "آلمانی ها" نیز کوشیده است. در چنین جوّ متشنّجی، نازیست های آلمانی باز شروع به سوزاندن محل سکونت پناهندگان خارجی کرده اند. و بعید نیست که مثل سابق این وضعیت به کشورهای دیگر اروپایی نیز سرایت کند. لذا هرگاه که دامنه این حماقت بالا گیرد و خطری متوجه پناهندگان شود، آن روزنامه نویس و این شاعرک نیز همچنان که مسئول آن حماقت اند، مسئول این خطر نیز خواهند بود.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
