تلاش در جهت رفع قوانين تبعيض آميز

بزرگترين چيزى كه وجود نداشته باشد از كوچكترين چيزى كه موجود باشد، كوچكتر است"

انتخابات رياست جمهور در ايران از يک نقطه نظر خودويژه و آغازگر راهی جديد است. در اين انتخابات نيروهايی تصميم گرفتند بجای عدم شرکت و يا حمايت بدون شرط از اين يا آن کانديدا با چهره، برنامه و خواست های خود به صحنه بيايند. اين اولين بار نيست که اين نظر مطرح شده و يا حرکتی در اين راستا صورت میگيرد اما اولين بار است که نيرويی گسترده در اين راه قدم می نهد. اطلاعيه نيروهای مطالبه محور و همگرايی جنبش زنان در طرح مطالبات برجسته ترين اقدامات در اين راستاست.
زنان با خواست رفع تبعيض به ميدان آمده میکوشند که مهر خود را بر روند انتخابات و نتايج آن بزنند. اين اقدام با انتقاد کسانی که به دو راهی تحريم يا حمايت بی شرط خو گرفته اند مواجه میشود. استدلال میشود "طرح مطالبه زمانی معنا دارد که راه های عملی قانونی تحقق مطالبات در قوانين اساسی و ساختار عقيدتی يک حکومت وجود داشته، زمانی که چنين امکانی وجود ندارد طرح اين مطالبات در انتخابات توهم زا و منفی است."
در روزهای گذشته، جنبش همگرايی زنان با استدلال‏هايی مشابه مورد نقد قرار گرفت. استدلال‏هايی که اين حرکت را تحقير و خواست تغيير رژيم را تنها حرکت شايسته و بزرگ میدانند. گفته میشود، از آنجا که با حاکميت کنونی امکان برآورده شدن کامل خواسته ها عملی نيست، طرح و مبارزه برای تحقق آنان در شرايط کنونی نادرست و مضر است. در اين استدلال راه پيگيری خواست‏های اجتماعی تنها از طريق تغيير حاکميت گشوده و پس از اين تغيير آغاز می شود
آيا میتوان بدون طرح مطالبات، بدون جنگيدن سنگر به سنگر، شرايط تحقق خواسته هايمان را فراهم کنيم؟ مبارزه برای مطالبات معين، يعنی مبارزه برای تحقق آن در همين شرايط کنونی. کسانی که برای آزادی زندانيان سياسی مبارزه میکنند، اين خواست را همين امروز در برابر همين رژيم قرار داده میکوشند آنرا در همين شرايط عملی سازند. آزادی همه زندانيان سياسی تنها در يک شرايط دمکراتيک عملی است و اين مبارزه هر چند امروز به آزادی کامل زندانيان سياسی منجر نخواهد شد اما میتواند دستگيری و زندانی کردن فعالين سياسی اجتماعی را پرهزينه کرده، شرايط زندانيان را بهبود بخشده و از همه مهمتر اعتراض بوجود زندانی سياسی را گسترش بخشد. مبارزه مطالباتی هيچ معنايی جز قرار دادن خواست های مشخص در برابر نيروهای حاکم و بوجود آوردن نيروی اجتماعی برای تحقق آن نيست.
کسانی که مبارزه عليه تبعيض را هدف خود قرار داده‏اند واقفند که پيروزی در اين راه نيازمند تغييراتی بنيادين است. حتی در شرايط وجود يک رژيم دمکراتيک نيز به پايان نمیرسد. مبارزه عليه تبعيض، امروز تنها خواست گروه کوچکی از زنان نيست. اين خواست گسترده شده و اين گستردگی منجمله با کوشش گام به گام کسانی که در اين راه کوشيده‏اند عملی گرديده. يکی از موثرترين راههای طرح اين خواست در سطح جامعه و تلاش برای تحقق عرصه‏هايی از آن، مطرح کردن خواسته‏های مشخصی در اين زمينه در شرايط انتخابات و مورد سوال قرار دادن کانديداها در اين رابطه است. بايد شرايطی بوجود آورد که کانديداها مجبور شوند در اين زمينه موضع گيری کرده و عناصری معين را در برنامه خود وارد سازند. دمکراسی و رفع تبعيض راهی است طولانی و دشوار که نياز به پيگيرانی دارد تا اين مسير را طی کنند و نمیتوان آنرا به فردای نامعلوم موکول کرد
کانديدا شدن افرادی چون خانم ژيلا شريعت‏پناهی اقدامی است شجاعانه و درست آنست که مورد حمايت قرار گيرد. حذف ايشان و ديگر کانديداهای مخالف تبعيض از هزاران مقاله، سخنرانی و تظاهرات در اعتراض به شرايط غيردمکراتيک حاکم بر انتخابات، در اعتراض به نقش شورای نگهبان در تصميم‏ گيری به جای مردم موثرتر است.
حرکت مشترک تشکل‏های مختلف زنان در طرح خواستهای مطالباتی خود در سطح کشور، سوال از کانديداها در اين رابطه و کوشش برای بوجود آوردن شرايط مناسب‏تر جهت مبارزه عليه تبعيض اقدامیاست که جا دارد همه آنانی که به تبعيض در کشورما معترضند صرف نظر از سمت‏گيری سياسی نظریشان، آنرا مورد حمايت قرار داده و در جهت تقويت آن بکوشند.
۱۹ ارديبهشت ۸۸