مافيای روسی، مخوف ترين مافيای جهان

به دنبال سقوط شوروی در دسامبر ۱۹۹۱، مافيای روسی که در همه زمينه های "بازار سياه" اين کشور در طی سال های متمادی رشد کرده بود، توانست با بی پروائی و به طور علنی در ظرف مدت کوتاهی از سال ۱۹۹۱ به بعد به يکی از مخوف ترين مافيا های دنيا تبديل شود. يکی از خصوصيات عملکرد مافيای روسی لت و پار کردن مقتول بعد از کشتن وی است. اين کار که برای قدرت نمائی و زهر چشم گرفتن صورت می گيرد باعث شده که اعضای اين مافيا به "ديوانه بودن" مشهور شوند. حد قساوت و بی رحمی در آدم کشی مافيای روسی و همچنين اُوکراينی در مقايسه با مافيا های ايتاليائی، سيسيلی و کلمبيائی به قدری بالاست که سازمان بين المللی پليس جنائی معروف به "اينترپل" و پليس امنيتی کشور هائی همچون آمريکا بار ها وادار شده اند به اين مسئله اذعان کنند.
سقوط اتحاد جماهير شوروی باعث شد عاملين فساد دولتی - فسادی که در آنجا عمری ديرينه داشته و توانسته بود شاخک های خود را در تار و پود جامعه و در لايه های فوقانی نظام "اقتصاد با برنامه مرکزی“ بدواند - حالا يک دفعه با مالکيت خصوصی و بازار رقابت آزاد روبرو شوند. در نتيجه لاشه نظام ورشکسته قبلی، به اين لاشخور ها امکان داد که در سراسر شوروی سابق با تميز کردن گوشت از استخوان اين نعش، يک شبه به "دزد های ميليونری“ تبديل شوند که حرص و ولع آن ها پايانی نداشت. سرعت تشکيل و قدرت گروه های مافيائی به قدری سر سام آور بود که تا سال ۱۹۹۵ يعنی فقط ظرف چهار سال، بيش از شش هزار گروه مختلف مافيائی در انواع و اقسام بزه کاری ها - از قرارداد های آدم کشی سياسی، نظامی، مذهبی و نژادی گرفته تا خريد و فروش مواد مخدر، ترياک، کوکائين و هروئين، قاچاق اسلحه، مشروبات الکلی و سيگار، قاچاق انسان، فحشاء، پورنوگرافی کودکان، سرقت اتومبيل، پول شوئی ميليارد ها روبل به دلار و... در سراسر روسيه شکل گرفت.
گسترش فعاليت گروه های مافيائی کار را به آنجا رساند که در اوائل دهه ۹۰ آمار آدم ربائی و بمب گذاری در روسيه به بالاترين شمار خود رسيدند. گروه های مختلف مافيائی جهت بسط ميدان عمل به دستور روئسای خود، در سال ۱۹۹۳ فقط در شهر مسکو بيش از ۱۴۰۰ نفر از اعضای همديگر را ترور کردند. در آن دوران، آن ها اعضای گروه های رقيب و خانواده های آن ها را می کشتند، صاحبان مغازه هائی که تسليم خواسته های آنان نمی شدند را به گلوله می بستند، خبرنگارانی را که در مورد مافيای روسی مقاله می نوشتند را به هلاکت می رساندند و در يک کلام مُهر خود را بر پيشانی جامعه "داغ" می کردند. در واقع مافيای روسی راهی که در ديگر کشور ها سال های مديدی طول کشيده بود را در ظرف فقط چند سال طی نمودند.
در تحقيقات اسکاتلنديارد - پليس انگلستان، معلوم شد که بيشتر روئسای مافيای نوپای روسيه که در مجلل ترين هتل های لندن اقامت می کنند افراد بسيار تحصيل کرده و با هوشی هستند که دارای دکترای فيزيک، شيمی و اقتصاد می باشند. دارا بودن تحصيلات عاليه باعث ترکيب معجونی از ذکاوت و بيرحمی در رهبران مافيای روسی شده که در هيچ يک از مافيا های سنتی ديگر وجود ندارد.
بيش از هشتاد در صد از مغازه های موجود در روسيه مجبور به پرداخت سی در صد از درآمد خود به عنوان "باج" به مافيا هستند. مافيای روسی در صنعت بانکی هم نفوذ کرده و کنترل بسياری از بانک های روسيه را در دست دارد. بنا بر برآورد های کرملين، امروزه مافيای روسی بيش از چهل درصد از اقتصاد روسيه را در اختيار خود گرفته است. يک سوم از بانک های روسيه، سالانه بين بيست تا بيست و پنج ميليارد دلار به عنوان پول شوئی از حساب های پس انداز مافيا از کشور خارج می کنند. بنا بر مقالات افشاگرانه روزنامه ها، بيش از چهل درصد از اتومبيل هائی که هم اکنون در روسيه در حال استفاده هستند از کشور های اروپای غربی دزديده شده و توسط مافيای روسی به روسيه آورده شده اند. روئسای مافيا با سرمايه های کلان خود معادن گاز، نفت و آلومينوم را به زور تهديد کشتار خانواده صاحبان شان، ارزان از دست آن ها بيرون می آورند.
درست با توجه به چنين واقعيت هائی بود که در فوريه سال ۱۹۹۳ بوريس يالتسين با به صدا در آوردن زنگ های خطر در کنفرانس ملی بر عليه "جرايم سازمان داده شده" اعلام داشت که: "امروزه دنيا روسيه را جولان گاه دارو دسته های پر قدرت اوباش و اراذل ارزيابی ميکند. ما از کشور هائی هم چون ايتاليا، که به طور سنتی همواره در رديف اول بوده اند، جلو تر افتاده ايم. ساختار های جنائی از بالا به پائين عملا در حال نابودی کشور هستند". البته عليرغم چنين سخنانی چند ماه بعد، يعنی در ژوئن ۱۹۹۳، بوريس يالتسين به دوست و هم بازی تنيس خود – شاميل تارپيس چو – وزير ورزش و مدير "بنيان ملی ورزش" و همچنين "آکادمی تنيس روسيه" اجازه داد که برای مدت سه سال آزاد باشند که هر گونه "کالای ورزشی“ را بدون پرداخت هيچ گونه مالياتی به کشور وارد کنند. از اين طريق "تارپيس چو" تحت پوشش معافيت مالياتی برای ورود "کالاهای ورزشی“ به بزرگ ترين وارد کننده وُدکای قاچاق و سيگار قاچاق تبديل شد و علاوه بر سود کلان از فروش اين دو محصول بسيار پُر خريدار، سالانه تنها ۲۰۰ ميليون دلار ماليات های پرداخت نشده اين محصولات را به جيب زد.
مافيای روسيه در ده سال اخير نيز در "سواحل برايتون" در ايالت نيويورک در آمريکا که به "اوُدسای کوچک" مشهور است به انجام اعمال غير قانونی و زيرزمينی در زمينه های مختلف از جمله کلاه برداری های طبی (*)، کلاه برداری های مالی و بانکی، واردات و صادرات کالا های ممنوعه و درآمد های "پول سياه" ديگر (**) مانند فروش اسلحه، الکل، مواد مخدر و سکس در ديسکو های رقص و کاباره هائی که در ناحيه "اوُدسای کوچک" باز کرده است، مشغول می باشد. اکثر کالا های قاچاقی مافيای روسيه با جا سازی در کشتی های حمل و نقل کالا از بنادر لهستان به آمريکا وارد می شوند.
مافيای روسی از سال ۱۹۹۱ تا به حال در بيش از ۶۰ کشور جهان به عمليات غير قانونی پرداخته است. شدت سبعيت و کارکَرد مافيای روسی در اين کشور ها به قدری وحشتناک است که مافيا های سنتی ميدان را برای رقبای روسی که به "ديوانه بودن" مشهور هستند، خالی ميکنند و جرات مقابله با آن ها را ندارند که اين به نوبه خود باعث رشد سريع تر و غول آسای مافيای روسی شده است. حال، با در نظر گرفتن قدرت مالی بلامنازع مافيای روسی، اين سئوال مطرح می شود که زمينه مادی و رشد چنين پديده ای در کدام نظام اقتصادی ای امکان پذير گشته است؟
کاپيتاليست ها و تئوريسين های بورژوازی و اپورتونيست ها که سقوط و فروپاشی شوروی را دال بر شکست سوسياليسم در مقابله با امپرياليسم تلقی می کنند، بر اين حقيقت سرپوش می گذارند که سيستمی که سال های سال در آن کشور بر قرار بود ديگر سوسياليسم نبوده بلکه سيستمی مبتنی بر سرمايه داری دولتی بود. بنابراين پس از سقوط چنين سيستمی، به جز هرج و مرج و رشد شنيع ترين جلوه های جامعه سرمايه داری چه چيزی را می بايست از آن انتظار داشت!؟ واقعيت اين است که با غلبه اپورتونيسم بر حزب کمونيست شوروی سابق و با سلطه رويزيونيسم که به سرکوب آرمان های کارگری و احيای سرمايه داری در اين کشور پرداخت، همه تلاش های کمونيست های روسيه در راه ساختمان سوسياليسم در اين کشور نقش بر آب شده و نابود گشت. يکی از نکات قابل تکيه در اين رابطه اين است که اين کمونيست ها نتوانستند همراه با تلاش برای ساختمان سوسياليسم، انسان هائی با اخلاق و نگرش سوسياليستی نيز در جامعه پرورش دهند. عدم تغيير ارزش های مالی به ارزش های انسانی در جامعه ای که در آن انقلاب سوسياليستی صورت گرفته باشد و به طور کلی آموزش نيافتن نسل جوان در جريان زندگی با مبانی سوسياليستی، منجر به تداوم فرهنگ سرمايه داری می گردد که بی شک عوامل برگشت به نظام گذشته را در خود نهفته دارد. برعکس در چنين جامعه ای به انسان های سوسياليست نياز است تا با ارزش ها و معيار های انسانی، مناسبات اقتصادی سوسياليستی نو ساخته را پرورش دهند. در واقع می توان گفت که برقراری مناسبات اقتصادی سوسياليستی بدون ساختن و آموزش انسان سوسياليستی امکان پذير نيست. چرا که ايجاد نظام سوسياليستی و رشد و پرورش انسان سوسياليستی، امر تفکيک ناپذيری از يکديگرند. اين دو در کنار هم به وجود آمده و لازم و ملزوم يکدگر می شوند. در جامعه ای که در آن طبقه کارگر انقلاب کرده و مناسبات اقتصادی سوسياليستی را پايه ريزی می کند، نياز به پرورش انسان های سوسياليستی است که بتوانند با ديدی وسيع و همه جانبه و با هشياری کامل از عهده مبارزه و مقابله با هر گونه يورش بورژوازی و خرده بورژوازی به سياست های طبقه کارگر در راه استقرار سوسياليسم برآمده و با حمايت و دفاع از آن اجازه ندهند که نهال تازه ريشه دوانده و نو جوان سوسياليسم در تهاجم با طوفان مخرب و سيل آسای سرمايه داری و امپرياليسم از ريشه کنده شود. بنابراين در اينجا لازم است به دو نکته توجه شود:
۱) اگر چه پس از سال ها کار و تلاش برای برقراری سيستم سوسياليستی در جامعه شوری سابق، نهايتا اين جامعه به دامن سرمايه داری باز غلتيد، ولی تجربه غنی حاصل از مبارزات تا سر حد جان کمونيست ها و کارگران و زحمتکشان روسيه يک چيز را با روشنی برای جهانيان ثابت کرد و آن اين که در حرکت تکاملی جوامع بشری، بالاخره نظام سرمايه داری از بين خواهد رفت؛ همان طور که نظام برده داری از بين رفت و جای خود را به نظام فئودالی که از بطن نظام برده داری بيرون آمده بود، داد؛ همان طور که نظام فئودالی از بين رفت و جای خود را به نظام سرمايه داری که از بطن نظام فئودالی بيرون آمده بود، داد. تجربه انقلاب کارگری و تلاش برای ساختمان سوسياليسم در شوروی سابق نيز نشان داد که نظام سرمايه داری از بين رفتنی است و جای خود را دير يا زود به نظام سوسياليستی که از بطن نظام سرمايه داری بيرون می آيد، خواهد سپرد. اين تجربه نشان داد که سوسياليسم تنها آلترناتيو نظام سرمايه داری می باشد. نکته مهمی که در اين جا بايد به آن توجه کرد اين است که انقلاب در روسيه اگر چه نهايتا به استقرار جامعه سوسياليستی منتهی نشد ولی در همان حدی هم که عملی شد آن چنان دستاورد های انکار ناپذيری داشته است که چه دوست و چه دشمن، همگی بر آن اذعان دارند. بنابراين، انقلاب شوروی نويد بخش اين حقيقت بود که سوسياليسم علمی امکان پذير می باشد.
۲) مافيای بسيار خطرناک کنونی روسيه نه از بطن انقلاب سوسياليستی در اين کشور بلکه از سيستمی مبتنی بر سرمايه داری دولتی حاکم بر روسيه، پس از شکست سوسياليسم در اين کشور برخاسته است. سيستم سرمايه داری دولتی در روسيه که سال های سال از طرف حاکمين آن کشور و جيره خواران شان در سراسر جهان و هم چنين از طرف کوته انديشانی به عنوان سيستمی سوسياليستی جا زده می شد، در درون حصاری که دور خود کشيده بود لاشخور هائی را پرورش داده بود که با سقوط خود، هرج و مرجی وسيع و شنيع ترين جلوه های جامعه سرمايه داری را از خود بروز داد. اين سرمايه داری دولتی، مافيائی را خلق کرد که ولع و حرص تمرکز سرمايه و سود اندوزی سريع و بيرحمانه اش آن را بی شک به مخوف ترين مافيای جهان تبديل کرده است.

زيرنويس ها:

(*) در کلاه برداری های طبی در آمريکا، پادو های انگل صفت با ارجاع مريض های قلابی به درمانگاه ها و دکتر های رشوه گير، هزينه های درمانی هنگفتی (فقط بر روی کاغذ) برای دولت و يا شرکت های بيمه خصوصی ايجاد می کنند و ميليون ها دلار پول آن هزينه های قلابی را به جيب می زنند.
(**) عبارت "پول سياه" در مورد درآمدهای غيرقانونی حاصل از عدم پرداخت ماليات به دولت که به اصطلاح به دور از چشم قانون و مخفيانه در فرم نقدينه صورت می گيرد، بکار می رود. در اين جور در آمد های غير قانونی معمولا عدم حفظ حداقل های قوانين کار و حذف مزايای مشموله، به صورت سود هر چه بيشتری نصيب صاحب کار می شود.