11 ارديبهشت روز كارگر است. در چنين روزی كارگران همه نقاط جهان دست از كار می كشند و در اعتراض به حقوق اجتماعی پايمال شده شان مراسم های مختلفی برگزار می كنند. در بسياری از كشور ها كارگران با جمعيتی انبوه در ميدان های بزرگ شهر جمع می شوند و خواسته های خود را فرياد می زنند و يا جشن های با شكوهي برگزار می كنند و از دستاوردها ی خود سخن می گويند. اما در كشور ما گويی هرگز چنين روزی وجود ندارد. صاحبان قدرت اقتصادی و سياسی بسيار علاقه مند هستند تا 11 ارديبهشت را به روز مرگ كارگر تبديل كنند.
سركوب وحشيانه، غير قانونی و ناجوانمردانه تجمع روز كارگر امسال در پارك لاله، به خوبی نشان داد كه رژيم سرمايه داری در برابر هر گونه اقدام عملی كارگران، لجام گسيخته و درنده خوی است. اما غافل از اينكه از اين دست سركوب ها و بگير و ببندها و ای بسا كشتار ها، بسيار در تاريخ جنبش كارگری اتفاق افتاده است. با مروری دوباره به فلسفه و تاريخ جنبش اول ماه مه (11 ارديبهشت)، بايد تعجب می كرديم اگر جز اين اتفاق می افتاد!
11 ارديبهشت 88 به طور قطع نقطه ی قوتی در تاريخ جنبش كارگری ايران خواهد بود.
ما هشدار می دهيم كه ضرب و شتم وحشيانه و بازداشت نزديك به 200 نفر از فعالان كارگری برای شما عاملان سرمايه بسيار گران خواهد افتاد.
هيات بازگشايی سنديكای كارگران نقاش و تزئينات ساختمان ضمن تبريك اتحاد عمل واقعی ميان بيش از ده نهاد و تشكل مستقل كارگری، اين مهم را دستاورد بزرگ روز كارگر امسال می داند. بدون شك ادامه همبستگی ميان تشكل های مستقل كارگری از اهم وظايف فعالين محسوب می شود.
ما همچنين سكوت معنادار و البته قابل پيش بينی رسانه های اصلاح طلب و مدعيان آزادی بيان و حقوق بشر را تقبيح می كنيم. چه اينان نيز در راستای اهداف نظام های ضد كارگر سرمايه داری شريك جرم هستند!
ما ضمن محكوم كردن سركوب مراسم روز كارگر سال 88 ، خواهان آزادی فوری و بدون قيد و شرط افراد بازداشت شده هستيم. ما همگام با "كميته برگزاری مراسم اول ماه مه 88 " از هرگونه تلاش برای آزادی اين عزيزان فرو گذار نخواهيم كرد.
گيرم كه می زنيد، گیرم كه می بريد، گيرم كه می كشيد،
با رويش ناگزير جوانه چه می كنيد.
هيات بازگشايی سنديكای كارگران نقاش و تزئينات ساختمان
15/2/88
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
