همایش وحدت دو سازمان یعنی اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران و سازمان جمهوری خواهان ایران بزودی در نیویورک برگزار می گردد.این دو سازمان جمهوری خواه قرار است بر پایه یک منشور و چهار قطعنامه که در رسانه های مجازی انتشار یافته اند به وحدت برسند در این اسناد تشکل اتی ، سازمانی تعریف شده است، جمهوری خواه ، طرفدار ازادی ، حقوق بشر و جدائی دین و دولت که در راه گذار از جمهوری اسلامی به یک جمهوری دموکراتیک فعالیت خواهد کرد.
اما سئوال این است تشکل نو بنیاد به عنوان یک نیروی اپوزسیون ازچه موضعی در قبال حسن روحانی و کابینه اش که اکنون بیش از یکسال از عمر اش می گذرد، برخوردار است ؟
هیچ سند ، قطعنامه و یا بیانیه ای که به طور مستقل به این موضوع مهم پرداخته باشد وجود ندارد اما در بخشی از قطعنامه شماره یک ارائه شده به این همایش می خوانیم
به باور ما،هر کوششی برای اصلاحات سیاسی در ایران،یا بهبود زندگی مردم،یا کاهش تنش با کشورهای دیگر ،گامی به پیش است و ما نمی توانیم از چنین اصلاحاتی شادمان نباشیم.اما نظام ولایت فقیه پذیرای نهادینه کردن چنین اصلاحاتی نیست و ازمون دولت خاتمی و دولت روحانی نیز اشکار ساخته است که نیروی حقیقی و حقوقی ولی فقیه ،پشتیبانان نظام ولایت ، وعده های انتخاباتی اصلاح طلبانه را ناکام می سازند و هرگونه کوشش برای اصلاح پایدار نطام را به بن بست می کشند.
طبق این گفتمان ما در جمهوری اسلامی با دو جناح مواجه هستیم یکی خوب و دیگری بد ، یکی ، اصلاحات سیاسی برای بهبود زندگی مردم انجام داده و برای کاهش تنش با کشورهای دیگر می کوشد که ما را شادمان میکند و دیگری ، پشتیبانان نظام ولایت اند که وعده های انتخاباتی اصلاح طلبانه را ناکام می سازند و هر گونه کوشش برای اصلاح پایدار نظام را به بن بست می کشند.
نتیجه اخلاقی و منطقی ؟ پشتیبانی جمهوری خواهان از دولت روحانی و خاتمی!
اما چنین گفتمانی با واقعیات جمهوری اسلامی در تناقض فاحشی قرار دارد.
یکم اینکه هر دو جناح رژیم پشتیبانان نظام ولایت اند. هم خاتمی و هم روحانی بارها بر این اصل مشترک بین جناح های هیات حاکمه تاکید کرده اند و انکار ان خلاف واقعیت است .
دوم اینکه اندک اصلاحات سطحی دولت خاتمی نه فقط به دلیل مخالفت ولی فقیه بلکه همچنین به خاطر پشتیبانی خاتمی از نظام ولایت و هراس و رویگردانی او از جنبش مدنی مردم و همچنین ترس و زبونی اش در برابر تشرهای رهبری بود که به شکست کشیده شد کوشش خاتمی در اجرای .اصلاحات مورد نظراش جهت تحکیم این نظام ستمگر و قرون وسطائی ، ونه الغای ان بوده است خاتمی برای اصلاحات اش در بهترین حالت در پی تغییر رفتار دیکتاتور بود که نمی توانست سرنوشتی جز شکست داشته باشد. او خود اذعان کرده است که طی هشت سال ریاست جمهوری اش تدارک چی ولی فقیه بوده است.
سوم اینکه ، در باره روحانی ، دوستان خوب است توضیح دهند که از کدام اصلاحات سیاسی انجام شده در کابینه امنیتی او، به نفع مردم سخن می گویند؟ کاهش شکنجه و اعدام؟ کاهش احکام قطع دست و پا در دستگاه عدالت پورمحمدی بعنوان وزیر داد گستری؟ بهبود شرایط زندانیان سیاسی ؟ فضای باز سیاسی ؟ کاهش فشار بر زنان و یا حتی آزادی تما شای مسابقات ورزشی برای بانوان؟ دوستان ما، گزارش اخیر احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در باره نقض مستمر و سیستماتیک حقوق بشر در دوران زمامداری دولت روحانی را ندیده اند که از اصلاحات سیاسی دولت روحانی اینچنین صحبت می کنند ؟ در ارتباط با کاهش تنش با کشور های دیگر هم که ظاهرا اشاره تدوین کنندگان قطعنامه به مذاکرات هسته ای است، امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که این مذاکرات مدتها پیش از انتخاب روحانی و بطور پنهانی میان ایران و امریکا جریان داشته و انرا نمی توان به حساب اصلاحات دولت حسن روحانی گذاشت هم اکنون نیز روحانی کاری جز اجرای فرامین رهبری در مذاکرات اش با کشور های 1+5 انجام نمی دهد.
تعجب آور است که یکسال بعد از روی کار امدن دولت روحانی در شرایطی که دروغ ها و امار های ساختگی اش به جائی رسیده که حتی صدای اعتراض شماری از اصلاح طلبان حکومتی را هم بلند کرده است. یک نیروی طرفدار تغییر قانون اساسی و گذار از جمهوری اسلامی در همایش وحدت اش از این دولت که در ماهیت شریک دزد و رفیق قافله است، حمایت می کند.
دربسیاری از کشورها دیده شده و دیده می شود که یک نیروی سیاسی در عین حمایت و پشتیبانی از قانون اساسی و و نظام حاکم در موصع اپوزسیون دولت یا قوه مجریه قرار دارد.اما عکس ان صادق نیست هرگز در هیچ نقطه جهان نمیتوان نیروی سیاسی را سراغ داشت که در عین مخالفت با قانون اساسی و نظام حاکم، در موضع پشتیبانی از دولت موجود در همان نظام ایستاده باشد. دولت جزئی از نظام و یکی از ارکان اصلی ان محسوب می شود و در مورد مشخص ایران روحانی با دولت امید و تدبیر اش جزئی از نظام فاسد و ارتجاعی جمهوری اسلامی است، نمیتوان از نفی کلیت این نظام سخن گفت و در عین حال از قوه مجریه اش پشتیبانی نمود. این اولا و در ثانی اپوزیسیون بنا به تعریف بیش و پیش از هر چیز به معنی مخالفت با سیاست های قوه مجریه و ارائه سیاست های آلترناتیو است ، خواه در کشور های دموکراتیک و خواه در کشورهای استبداد زده ای مانند ایران، از این رو یک تشکل سیاسی نمی تواند خویشتن را در صف اپوزیسیون تعریف کرده و در عین حال از دولت و کابینه روحانی پشتیبانی کند. این ها تناقضاتی هستند که در برابر همایش وحدت جمهوری خواهان در نیویورک قرار گرفته اند که شرکت کنندگان در ان باید راهی برای خروج از انها پیدا کنند.
نظرات خوانندگان:
هورا کشیدن و هو کردن
کامران 2014-11-03 21:58:41
|
«باید از اقداماتی که به نفع مردم است از هر طرف که می خواهدباشد دفاع کرد»
این نظر عوام فریبانه و ساده لوحانه است. عوام فریبانه است، چرا که در ظاهر سنگ مردم را به سینه می زند، ولی در‌واقع آنها را فریب می دهد. ساده لوحانه است، چرا که سیاست را با تماشای فوتبال عوضی می گیرد. آنجا که تیم مورد نظر خوب بازی کرد، هورا می کشد. وقتی بد بازی کرد، هو می کند.
با این نظر می‌توان ده‌ها مورد در فاشیسم هیتلری مثال زد که «به نفع مردم» بودند. مبارزین ضد فاشیستی را در نظر بگیرید که وقتی رژیم هیتلری اتوبان می‌سازد و یا تأسیسات ذوب آهن را گسترش می دهد، هورا می کشند! و وقتی همان رژیم کوره‌های آدم سوزی بر پا می کند، هو می کنند!
مسأله موافقت یا مخالفت با این یا آن کار رژیم نیست. وظیفه اپوزیسیون یک رژیم ارتجاعی و ضد مردمی که اساس هستی اش بر تبعیض استوار است، افشای آن رژیم است، نه دفاع از این اقدام، و محکوم کردن آن اقدام. |
استراتژی مبارزه
ایکاروس 2014-11-03 16:43:53
|
دوستان عزیزی که از آقای آذرنوش انتقاد کرده اید!
هرجریان سیاسی بایداز بهبود اوضاع سیاسی حتی از جانب جناحهای حکومتی خوشحال باشد و استقبال کند به شرط آنکه استراتژی خود را بر مبنای انتظار از این جناحها نگذاشته و استراتژی اصلی خود را داشته باشد که بر بستر آن می توان از اختلافات جناحهای حکومتی و احیانا" از بهبود اوضاع توسط آنها حمایت کرد. اما استراتژی سیاست انتظار از جناحهای حکومتی و مردم را به انتظار پیگیری بهبود اوضاع از طرف این جناحها بردن، نتیجه ای به جز توقف مبارزه مردم و انحراف آن نخواهد داشت. نتیجه ان می شود که برای مثال سازمان "اکثریت" به جای سیاست بسیج اعتراض مردمی، در انتظار "کمیسیون ویژه" دولت روحانی نشسته و یا عده ای دیگر در انتظار وعده روحانی برای بهبود شرایط بنشینند. |
دفاع از دولت روحانی و خاتمی!!!
فیروزه 2014-11-01 14:46:04
|
رسول آذرنوش عزیز
نقل قولی از قطعنامه شماره یک به همایش آورده و نوشته اید "طبق این گفتمان ما در جمهوری اسلامی با دو جناح مواجه هستیم یکی خوب و دیگری بد ، یکی ، اصلاحات سیاسی برای بهبود زندگی مردم انجام داده و برای کاهش تنش با کشورهای دیگر می کوشد که ما را شادمان میکند و دیگری ، پشتیبانان نظام ولایت اند که وعده های انتخاباتی اصلاح طلبانه را ناکام می سازند و هر گونه کوشش برای اصلاح پایدار نظام را به بن بست می کشند." هر چه در نقل قولی که نوشته اید نگاه کردم نتیجه گیری شما را متوجه نشدم. نمی دانم از کدام قسمت نقل قول خود به این نتیجه رسیده اید که در جمهوری اسلامی جناح خوب و جناح بد وجود دارد که نتیجه آن دفاع از دولت خاتمی و روحانی است. بنظر من می توان و باید از اقداماتی که به نفع مردم است از طرف هر که می خواهد باشد دفاع کرد و از هر اقدامی که به ضرر مردم، دمکراسی و حقوق بشر است دفاع نمود. آیا به فرض محال اگر دولت احمدی نژاد شروع به بهبود روابط با کشورهای دیگر می کرد می بایستی با آن مخالفت می کرد. بنظر من نه. در مورد دولت خاتمی و روحانی نیز همینطور است. اگر کار مثبتی در جهت موارد نامبرده فوق انجام دادند باید از آن دفاع کرد و اگر نه باید برای سوق افکار عمومی بر علیه آن تلاش کرد. شاد باشید. |
پرسش
احمد 2014-10-29 15:32:08
|
آقای آذرنوش عزیز با سلام
ابتدا پرسش: آیا تفاوتی بین دولت احمدی نژاد و دولت روحانی و دولت خاتمی وجود دارد یا همه یکی بوده و هستند
دومین پرسش این است سیاست اتمی خامنه ای با روحانی یکی است یا تفاوت دارند. در این زمینه جلیلی و روحانی تفاوت داشتند یا نه؟ آیا سیاست دولت ایران نسبت به قبل فرقی کرده یا نه؟
سوم در جریان اسید پاشی فرقی بین موضع روحانی و خامنه ای می بینی یا هر دو یکی هستند. اگر تفاوت ندارند چرا یکی محکوم می کند و دیگری سکوت تائیدآمیز دارد. این دو موضع روی حرکت مردم تاثیری به یک اندازه دارد و یا یکی خطرناکتر است
شما مطلبی نوشته اید که نشان می دهد تنوع و رنگارنگی را نمی بینید. البته منظورم این است که در چارچوب همین رژیم تنوع وجود دارد. از نظر تو فرقی ندارد چه احمدی نژاد و چه خاتمی. نمی دانم موضع تو در جریات بحران اتمی و تشدید جنگ چه بوده است اما یکبار از سخنرانی تو شنیدم که تحریم اقتصادی را برای اینکه جنگی به مردم تحمیل نشود می پذیری و مدافع تحریم اقتصادی بودی البته از این زاویه. حالا هم آیا خطر جنگ کم شده یا نه. این را در دولت مردان نتیجه سیاست خامنه ای می دانی؟ اساسا امروز سیاست تحریم را چه می گوئی؟ خطر جنگ همانطور است. اگر کم شده خامنه ای این خطر را کم کرده است؟
نکته دیگر اگر یک اقدام مثبت تلقی شود معنایش حمایت از کل یک دولت نیست. به نظرم تو برای اینکه هر دو اینها را یکی میدانی کارهای مثبت را هم نفی می کنی تا از موضع اپوزیسیون به موضع پوزیسیون نبفتی
در مجموع مطلبت بسیار عیر سیاسی بود و حتی من اکبر توکل را از نظر سیاسی متاسفانه از این نگاه تو سیاسی تر دیدم. امیدوارم کمی بیشتر روی این موضع خشک خود مکث کنی. باور کن اگر مردم حرفهای تو را بشنوند از نعجب شاخ هایشان تا سقف آسمان بیرون می زند |
35 سال گذشته چه کرده اید؟
مهران 2014-10-29 15:16:05
|
" هر کوششی برای اصلاحات سیاسی در ایران،یا بهبود زندگی مردم،یا کاهش تنش با کشورهای دیگر ،گامی به پیش است و ما نمی توانیم از چنین اصلاحاتی شادمان نباشیم" . ایشان از هرنوع " بهبود زندگی مردم یا کاهش تنش با کشورهای دیگر" اصلا شادمان نیستند بلکه بسیار هم غمگین میشوند! لابد برای اینکه این جور کارهای زشت باعث میشود سرنگونی رژیم عقب بیافتد !؟ برادر ! 35 سال است که میخواهید سرنگون کنید، پس منتظر چه هستید؟ بجای اینکه وقتتان را برای این بحث ها بهدر بدهید بروید زودتر سرنگون کنید بگذارید این ها هم کارشان را بکنند . |
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
