دها هزار نفر از اعضای اتحادیه های کارگری انگلیس در مرکز لندن برای در اعتراض به عدم افزایش دستمزدها متناسب با نرخ تورم روز شنبه 18 اکتبر سال 2014 راهپیمایی کردند.
اعضای اتحادیه های کالج ها و دانشگاه ها، UCU ، یونایت Unite ، یونیسون، Unison ، اتحادیه سراسری معلمان، NUT ، اتحادیه کارگران مخابرات، کالج سلطنتی پرستاران و انصاف خیابان های مرکزی لندن را در روز شنبه 18 اکتبر 2014 به تصاحب خود درآوردند. تعدادی از بازنشستگان و فعالان ضد سلاح های هسته ای هم در تظاهرات روز شنبه شرکت داشتند.
تظاهرات های مشابهی هم در گلاسگو و بلفاست در همین روز برای افزایش دستمزدها صورت گرفت.
بر طبق برآورد کنگره سراسری اتحادیه های کارگری انگلیس در حدود 90 هزار نفر در تظاهرات روز شنبه شرکت داشتند.
میانگین نرخ تورم رسمی اعلام شده توسط دولت 2.5 درصد از 2008 تا سال 2014 بوده است. در ماه اکتبر اعضای اتحادیه آتش نشانی ها و دکتر های زایمان در اعتراض به یک در صد افزایش دستمزد در سال 2014 و سال های قبل اعتصاب کردند. 75 در صد اعضا اتحادیه کالج ها و دانشگاه ها نیز شش ماه قبل، بر علیه 0.7 درصد افزایش دستمزد، با وجود نرخ تورم رسمی 2.5 در صد، رای به اعتصاب روز 14 اکتبر را داده بودند اما به دلیل تمام شدن مدت شش ماه، این اعتصاب غیر قانونی اعلام شد و عملا در آخرین ساعات روز دوشنبه 13 اکتبر به اعضا اعلام شد که روز 14 اکتبر به جای اعتصاب به سر کارهایشان بروند.
سران اتحادیه یونیسون هم در برابر پیشنهاد افزایش دستمزدی بسیار ناچیز رضایت دادند و اعتصاب روز 14 را ملغی شده اعلام کردند.
بر طبق گزارش کنگره سراسری اتحادیه های کارگری انگلیس:
1- از هر پنج نفر یک نفر زیر خط فقر زندگی می کند
2- 6.1 از خانوار کارگری در فقر زندگی می کنند
3- قرارداد های صفر ساعت یعنی در حقیقت کارگر بدون هیچ قراردادی با کافرما هر وقت که کارفرما نیاز به کارگر داشته باشد وی را برای کار فرا می خواند رو افزایش است
4- بحران هزینه زندگی معضل دیگری است که رشدی فزاینده دارد
5- دستمزد ها در مقایسه با پنج سال پیش به نتاسب برخ تورم هر هفته 40 پوند کاهش داشته است. اگر دستمزدها متناسب با نرخ تورم از سال 1988 تا سال 2014 افزایش داشت هر کارگری می بایست 100 پوند هر هفته بیشتر از آنچه اکنون دریافت می کند دشتمزد می گرفت
6- افزایش نابرابری در جامعه: در سال 1988 مدیران بالا رتبه بانک ها، سازمان دولتی و خصوصی بطور متوسط 45 مرتبه دستمزدشان بالاتر از متوسط دستمزد کارگران بود. در سال 2014 این تفاوت دستمزد به 185 بار بیشتر رسیده است. به عبارت دیگر اگر بطور متوسط دستمزد کارگری درهفته 200 پوند باشد دستمزد مدیر بالا رتبه مساوی است با 37000.
شدت کار نسبت به سال 2008 چند برابر شده است. شدت کار 50 درصد افزایش داشته و کارگران در برخی موارد ی با همان مدت زمانی 2008 دو برابر بیشتر کار می کنند اما دستمزد ها بسیار اندک افزایش پیدا کرده است. بنا بر آمارها از سال 2008 تا 2014 دستمزد ها 14 درصد کمتر ازمجموعه نرخ تورم 6 سال اخیر افزایش داشته است. به عبارت دیگر سطح دستمزد ها 14 درصد کاهش داشته داشته است.
اما از سوی دیگر در این روند سودهای کلان نصیب سرمایه داران شده است. فاصله طبقاتی هر روز بیشتر روز پیش افزایش می یابد و ثروتمدندان ثروتمند تر و فقرا فقیر تر می شوند.
با رشد نابرابری های اجتماعی و نارضایتی از وضعیت موجود، فعالین کارگری نا امید از اتحادیه های کارگری، به فکر راه کارهای دیگری برای مبارزه علیه نظام سرمایه داری هستند. اتحادیه ها اکنون اگرچه در برخی شعبه ها فعالند و به مشکلاتی نظیر تخلف کافرما، تبعیض های جنسی و ملیتی، شرایط کار، ایمنی کار و اجحافات مدیران می پردازند اما سران اتحادیه های کارگری در مقابل سیاست های سراسری دولت ها از جمله افزیش دستمزد ها و غیره در چند دهه اخیر ضعف بسیاری نشان داد ه و عملا بی خاصیت شده اند و شاید به جرات می توان گفت که خود به مانعی در مسیر رشد جنبش کارگری تبدیل شده اند.
در فقدان نیروی قدرتمند کمونیستی در نبرد علیه تهاجم نظام سرمایه داری به حداقل معیشت کارگران، تاخت و تازها در سراسر جهان به درجات مختلف به سطح معیشت کارگران ادامه دارد. این حملات نمی تواند بی پاسخ مانده، رشد نیروهای کارگری اما این بار نه از تشکلات رسمی و یا اتحادیه های به شدت بورکرات شده بلکه از طریق تشکل هایی خارج از بند و بست های اتحادیه ای می رود تا جان تازه ای گرفته ونظام سرمایه داری را با تمام توان به چالشی سرنوست ساز بکشد.
ستار رحمانی
19/0/2014
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
