برای پایداری و پایندگی ی کُردان ِ کوبانی
دلاوران ِ سربداری که انگاری از دل ِ شاهنامه آمده اند
در آبشار ِ آه ِ مانده ی ماندگاری
آشفتگی ی دورگشتگی ی آرزوهای رفته با باد
کوبش ِ خویش ِ خویشتن
با کوه ِ کوشش ِ کوبانیان
نگین ِ نگار ِ نگاهم گشته است.
ای گُردان کوه بال ِ کُرد ِ کوبانی!
ماندگاران ِ آن دوران ِ باستانی!
دادگران ِ دلاوری ی مهربانی!
کوبان ِ کوبنده ی کُشتار ِ اسلامی!
پایداریتان پاینده، پیمان ِ پیوند ِ ایرانیان باد!
تا در این گسل ِ گسستگی
در درازای تاریک ِ تاریخ
پیمان ِ بیداری ی خاموشی ی فراموشی گردد.
تا در اسلامستان ِ زایشگاه ی دیوان ِ الله
دلاور ِ پور ِ خراسانی و خواجه نصیر ِ توسی ی دیگری
خلافت ِ کُشتارگران و تاراجگران ِ سنگ ِ سیاه را
به دست ِ هاشمیان، عباسیان و چنگیز زادگان نسپارند.
تا آن ایوبی*، سپهسالار ِ کُرد
با صَلاح ِ دین، خرد ِ سُرخ* را نوشین ِ سِلاح و صِلات ِ صلوات نگرداند.
تا همچنان این کاروان
با شبان های ریز و درشتش با کارزاری از کَشتار و تاراج
گیتی را به گسستگی ی واژگونی نکشانند
تا آتاتُرکی دیگر با تُرکان ِ جوانش تیشه ی کینه را
بر ریشه ی پیشینه ی ارمنیان نکوبانند؛
بیش از سه پانسد هزار تن از آنان را
در هولوکاست ِ اسلامیسم پس از جنگ جهانی یکم
و چهار چندان ِ آن برآیند:
هولوکاست ِ نازیسم در جنگ جهانی دوم
سوخت کُشته ی کُشتارستانها نگردانند.
تا خلافت ِ اسلامی دیگر
ایزدیان، پیروان ِ مهرکیشان ِ سه پندان اندیش را
در کوه ناله های سراسیمگی ی سَنجار
بسان ِ پیامبرشان* گردن نزنند
کودکان و زنان را
کام نوشی ی اسلامی نگردانند.
کوبانیان رزمتان پایدار!
گامتان بر دامشان پیروز باد!
دیوان از چهارسو گَردان
بر گُرد گُرده ات گِرد آمده اند؛
چونان حلبچه از زمین و آسمان
بر تن های تناور ِ تنهایت
آتشی از بمب های شیمایی می بارند؛
تا جان و توانت سوخته، شکسته گردد.
تا توران در هنگامه ی هنگام
در تنگنای تنهایی ی این بزنگاه
مزدکیان ِ کُرد ِ به کوه کَشانده را
در چنگال ِ جنگی دیگر بکشاند.
تا پیوستگی ی هستی ات را
گسستگی ی نیستی گرداند.
ننگتان باد آسیابانان ِ باد!
آفریندگان ِ کمربند ِ سیاه
راست های چپ شده
آفریندگان ِ گلوبند ِ سُرخ
چپ های راست شده
برآیند ِ سیاهی ی پیوندتان:
سنگ ِ سیاه، قرآن بر دست
با فرمان ِ الله خونرانی می کند.
شمایان با پرواز بر فراز ِ آسمان
پرچم ِ «لا الله الا الله» را
بر بستر ِ باد می نوازید.
تا آنان «الله اکبر» گویان،
زمین را از خوان ِ خانه تهی
رودها را سد بسته،
آبستان های زیرین و روین ِ زمین،
جنگل ها، باغستان های هر سبزه،
سبزینه و تازه ای را بخشکانند.
تا شورش ِ شورستانهای شن،
گردش ِ گازها و بازهای بمب ِ اتمی
و پرتو پران ِ پارازیت های اسلامی را
بر نگاه، چشم و مغز ِ ایرانیان چنگار (سرطان) گردانند.
تا گستره ی خاک ِ خسته ی خون خفته ی چهارده سده را
هرچه بیشتر گسسته بگسترانند.
تا کوبش ِ کُشتارهای پی در پی
ساز ِ سازش ِ سایه ها،
ریزش ِ چکه های اشک
بر گونه های شکسته مُرداب گردند.
تا جانداران و آدمیان ِ خاور ِ نزدیک،
خاور ِ دور تا باختر ِ جوان را
کور و دور با چنگ گور*
در خاک ِ گور بکشانند.
کوبانیان کُردان ِ سرافراز ِ دوران،
در چالشی میان ِ هستی و نیستی
با فراخوان ِ فراز و فرود
ایرانیان را فرا می خوانند:
«هر آنجا که کُرد باشد
آنجا ایران است»*
هر دم از پگاه تا شبانگاه
از همه سو درمیان ِ نشانه ها
دیوزادگان ِ اسلامستان ِ الله
بر سنگر ِ پدافند و پیمان ِ پایداری می تازند؛
با بانگ ِ خلیفه شان*:
«کُردان مجوس هستند و ایرانی
می بایست کُشته گردند و نابود.»
بدینسان بست نشستگان ِ آذرآبادگان
خیزشگران ِ خراسان، تهران و سپاهان
رزم آوران ِ کردستان، هموند و هم رزم
پُر آهنگ به گرد ِ گردونه ی گردونت می گردند.
ننگ و نفرین بر کسان ِ ناکسانی که
بر بستر ِ خاموشی ی فراموشی خوابیده اند.
کوبانیان آزادگان ِ پُرآوازه ی سربدار!
پایداریتان در گستره ی گیتی
از خاور ِ باستان تا باختر ِ جوان
نگین ِ نگار ِ هر نگاه گشته است.
به چشمان ِ بر راه ِ کودکان ِ کُرد، سوگند
نگاه ِ سُرخم را زیر ِ گام هایتان
نگاه ِ سپیدم را بر فراز ِ سرتان می گسترانم؛
نگاه ِ بنفشم را در دستان
درفش ِ کاوه می گردانم.
تا پگاه ِ پیروزی، آبشار ِ آرزو
بر بامداد ِ پس ِ فردا پردیس ِ آزادی گردند.
* نگین ِ نگاه به «عقل سُرخ» نوشته ی شهاب الدین سُهروردی است.
* نگین ِ نگاه به صلاح الدین ایوبی سپهسالار ِ سپاه ِ مسلمانان در جنگهای صلیبی با مسیحیان است.
* نگین ِ نگاه به فرمان ِ محمد ِ پیامبر ِ اسلام، گردن زدن ِ شش سد تا هشت سد تن مردان ِ یهودی از قبیله بنی قریظه به دست امام علی و زبیر است؛همچنین دارایی شان ستاندند؛ زنان و کودکانشان ِ را به بردگی بردند. برگرفته از تاریخ واقدی و تبری
* در گویش ِ لُری چنگ گور را عصا می گویند.
* نگین ِ نگاه به گفته ی ملا مصطفی بارزانی رهبر آزادیخواهی کردستان است: «هر جا کُرد باشد آنجا ایران است.»
* نگین ِ نگاه به گفته ابوبکر بغدادی خلیفه ی خلافت ِ خود خوانده ی شام و عراق است: «کُردها مجوس و ایرانی هستند؛ آنان می بایست بنا به دستور ِ شریعت ِ اسلام گردن زده شوند.»
مهر 2553 ایرانی
اکتبر 2014 ترسایی
گوتنبرگ- سوئد